Vanuit ons perspectief kan alles doodlopen. Dat gevoel bekroop William Cowper (1731-1800) voortdurend. Hij kampte met een kwetsbare psyche. Samen met een gezin waar hij reeds lang mee optrok, kwam hij in Olney terecht. Een plaatsje in Buckhamshire. Daar was John Newton (1725-1807) predikant. Deze voormalige slavenhandelaar was een krachtige figuur. Een grotere tegenstelling dan tussen Newton en Cowper was haast niet denkbaar. Zij werden vrienden voor het leven. Terwijl Newtons’ verantwoordelijkheden voor het oog groter werden, bleef Cowpers’ levensgang een kwetsbaar verhaal. 

William Cowpers’ bestaan leek op een voortdurende woestijnervaring. Hij drukte zijn geloof, gevoelens en verlangen uit in gedichten. Daar kreeg hij bijzonder talent voor! Cowper kon niet weten dat men hem hierdoor later als een groot poëet zou duiden. Zijn weg ging veelal door het donker, maar de Heere zag een andere werkelijkheid. 

In het verzameld werk van John Newton staan de Olney-hymsn afgedrukt, die William Cowper en John Newton samen schreven. Cowper schreef het lied ‘Light shining out of Darkness’, dat altijd weer diepe indruk op mij maakt. Zien wij geen hand voor ogen? God is groter. Hij weet waarom deuren soms gesloten blijven. Hij ziet wat de uitkomst van je pad is. Hij leert je door het donker heen op Hem vertrouwen. Hij is zo goed als God. Waar mijn mogelijkheden eindig blijken, zijn die van Hem eindeloos.  

Light shining out of Darkness
 
God moves in mysterious ways,
His wonders to perform;
He plants His footsteps in the sea,
And rides upon the storm. 
 
Deep in unfathomable mines
Of never-failing skill, 
He treasures up His bright designs, 
And works His sovereign will. 
 
Ye fearful saints, fresh courage take,
The clouds ye so much dread
Are big with mercy and shall break
In blessings on your head.
 
Judge not the Lord by feeble sense,
But trust Him for His grace; 
Behind a frowning providence
He hides a smiling face.
 
His purposes will ripen fast, 
Unfolding every hour; 
The bud may have a bitter taste,
But sweet will be the flower.
 
Blind unbelief is sure to err, 
And scan His work in vain; 
God is His own interpreter, 
And He will make it plain. 
 
(The works of John Newton, Part 2, Pag. 721)