Gij Jezus! die ten troon verheven,
Door duizend, duizenden omgeven,
Geplaatst zijt aan Gods rechterhand,
En daar Uw vreugde ziet volmaken,
Nu al die duizenden reeds smaken
De vruchten van Uw offerand’
 
Gij ziet ook duizend, duizend zielen
Hier op Uw voetbank nederknielen,
En bij die duizenden ook mij:
Voor U, die met Uw bloed en tranen
De toegang ons tot God woud banen,
Voor Uwe voeten knielen wij.
 
Wij knielen neder op die aarde,
Die aan ’t heelal een schouwspel baarde,
Waar al wat groot is voor verdween;
Toen bij ’t gejuich der Hemellingen,
Die t’ heil der aardbewoners zingen
D’Oneindig’ in het vlees verscheen.
 
Die eer was aan deez’ aard beschoren,
Hier werd Gij, Jezus! Gij geboren, 
Gij, die ons beter zijt, dan ’t licht;
Hier zien w’Uw liefde nederdalen,
En hier met al haar’ luister pralen
Gods grootheid in Uw aangezicht.

Dit aardrijk, ja! heeft U zien leven,
Maar doornen U in ’t vlees gegeven,
Het zag Uw liefd’ en ’t zag Uw’ strijd;
Het heeft Uw bloedzweet ingedronken,
En zag dat Gij, aan ’t kruis geklonken,
’t Vertrouwen van het mensdom zijt.
 
Al moest het gans heelal bezwijken,
De liefde, die G’op aard liet blijken,
Is duurzaam als Uw majesteit:
Zij, met Uw mensheid niet geboren,
Ging met Uw sterfuur niet verloren,
Z’is ’t kenmerk Uwer godlijkheid. 
 
Hier op deez’ aard, die wij bewonen, 
Daar zond’ en dood haar krachten tonen, 
Hier toont G’ons, wat genade zij; 
En op deez’ aard, waar Gij woud lijden, 
En ons van zond’ en dood bevrijden, 
Hier zingen, hier aanbidden wij.