Tot een maagd werd de engel Gabriël gezonden. Dit was volledig in lijn met de bekende profetie uit Jesaja 7. Maar waarom moest het nu juist een maagd zijn, waaruit Hij geboren zou worden, Die zou komen? 

Het was opdat de geboorte volledig en onmiddellijk het werk van de Heere zou zijn, voor Wie niets onmogelijk is. Waar God Zijn genade groot wil maken, is Hij niet gebonden aan de wetten van de natuur of de bepalingen van de eerste schepping, en staat het van de kinderen van God geschreven ‘dat zij niet in den bloede noch uit de wil des vleses noch uit de wil des mans, maar uit God geboren zijn’ (Joh. 1: 13). Dit geldt in nog veel grotere mate voor Hem, het eeuwige Woord van God, dat vlees geworden is en onder ons gewoond heeft (Joh. 1: 14). Wat geen enkel menselijk verstand ooit zou kunnen bedenken, heeft God verwezenlijkt. Want het is uit en gedaan met al het willen en kunnen van vlees en bloed, voorbij met de kracht en macht van de mens. Koning Achaz weigerde te luisteren naar de profeten die hem op Gods bevel de rijkdom van Zijn genade en barmhartigheid openstelden, en onder het voorwendsel van God niet te willen verzoeken, verwierp hij het bevel van de profeet uit huichelachtige, voorgewende nauwgezetheid. Maar Jesaja, vervuld van heilige ijver, riep de koning toe: ‘Zie, een maagd zal zwanger worden en een zoon baren en zal Zijn naam noemen Immanuël!’ De profeet wilde zeggen: “Het is gedaan met u en al uw glorie, o koningen uit Davids huis, het is gedaan, o mannen met al je kracht en macht! Zie, Ik, de Heere, zal uit uw geslacht één erfdochter doen overblijven, en uit haar zal de Koning geboren worden die Ik aan David beloofd heb. Ik, Ik ben de Heere, en niemand meer. Zie, daarom moest het een maagd zijn waaruit Immanuël geboren zou worden!