Beluister de podcast op   Logo Spotify podcast   Logo Itunes podcast

Beluister de podcast op   Logo Spotify podcast   Logo Itunes podcast

Luister de podcast

donderdag 22 december

Beets: God lof! Een kind is ons geboren

Nicolaas Beets (1814-1903) schreef het bekende kerstlied ‘Daar is uit ’s werelds duistre wolken. Een Licht der lichten opgegaan.’ De dichter was gepromoveerd in de theologie en bekend om zijn dichtwerk. Hij schreef het boek ‘Camera Obscura’ dat vandaag nog veel jongeren lezen bij het vak Nederlands, onder de schuilnaam Hildebrand. 

Met een paar woorden

De kracht van sommige dichters is dat ze met enkele treffende zinnen stem geven aan wat in het hart leeft. Het bekendste gedicht van Beets doet dat, als hij spreekt over omgang met God in de stilte van de nacht. Waar we in gebed Hem zoeken en Hij van Zich laat horen door Zijn Woord. 

De moerbeitoppen ruisten;
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
En sprak tot mij;

Sprak tot mij in de stille,
De stille nacht;
Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden,
Verdreef hij zacht.

Hij liet zijn vrede dalen
Op ziel en zin;
‘k Voelde in zijn vaderarmen
Mij koestren en beschermen,
En sluimerde in.

De morgen, die mij wekte
Begroette ik blij.
Ik had zo zacht geslapen,
En Gij, mijn Schild en Wapen,
Waart nog nabij.

Kerstlied van Beets

In deze laatste adventsdagen van 2022 klinken veel kerstliederen. De boodschap van Beets’ kerstzang ‘daar is uit ’s werelds duistre wolken’ is even tijdloos als actueel. Een boodschap voor hoofd en hart. 

Daar is uit ’s werelds duistre wolken
Een Licht der lichten opgegaan.
Komt tot zijn schijnsel, alle volken
En gij, mijn ziele! bid het aan.
Het komt de schaduwen beschijnen,
De zwarte schaduw van den dood;
De nacht der zonde zal verdwijnen,
Genade spreidt haar morgenrood.

Al hebt ge, o God! vermenigvuldigd
De gaven van uw overvloed,
Wat baat het waar zich ’t hart beschuldigt
En siddrend voor u krimpen moet?
Geen dubbelde oogst van most of koren
Verdrijft de smarten van een ziel,
Voor wie de hemel is verloren,
Omdat ze, o Heer! van u verviel.

Maar nu, nu zullen we ons verblijden,
Verblijden voor uw aangezicht!
De volheid der beloofde tijden
Is voor de volken aangelicht!
Komt, dat we aanbiddend nederknielen
En juichend roepen: God is groot!
Daar komt een oogsttijd voor de zielen,
De Heer zal spijzen met zijn brood.

Gij wilt met vrede tot ons komen,
Met vrede en vrijheid, vreugd en eer,
Het juk is van den hals genomen
O God! wij zijn geen slaven meer!
De staf des drijvers ligt verbroken,
Aan wien ons hart zich had verkocht,
En ’t wapentuig in brand gestoken
Van hem, die onze ziele zocht.

God lof! Een kind is ons geboren,
Een Zoon gegeven, door zijn kracht;
De heerschappij zal Hem behooren,
Zijn last is licht, zijn juk is zacht.
Zijn naam is Wonderbaar; zijn daden
Zijn wondren van genade slechts:
Hij brengt der ziel met schuld beladen
Vergeving van den God des rechts.

In Hem verschijnt, uit Hem zal spreken
De wijsheid Gods, der zielen Raad;
De troost zal van zijn lippen leeken,
Voor Adams neergebogen zaad.
Roept uit tot Hem, gij wien de zonde
Geworpen heeft op ’t smartlijk bed!
Gebroken harten, toont uw wonde!
Hij is de sterke God, die redt.

Aan ’t gras des velds gelijkt ons leven;
Als broze bloemen bloeien wij.
Zoo ras de storm zich heeft verheven,
Gaat onze heerlijkheid voorbij;
Maar Hij vervult alle eeuwigheden
Met schatten, die zijn hand bereidt,
Voor ’t harte, dat Hem heeft beleden
als Vader van zijn eeuwigheid.

O Vredevorst! Gij kunt gebieden,
Den vrede op aarde en in mijn ziel.
Doe heel mijn ziele u tegenvlieden;
Dat al wat ademt voor u kniel!
Des Heeren ijver zal bewerken,
Dat Hij den zetel, u bereid,
Met recht en met gericht zal sterken
Van nu, tot in alle eeuwigheid.

Luister deze blog als podcast

Lees verder over dit onderwerp

Advent: Hoe zal ik U ontvangen?

Hoe zal ik U ontvangen,hoe wilt Gij zijn ontmoet,der wereld hoogst verlangen,des harten heiligst goed?Wil zelf Uw...