Waar wetenschap en overheid burgers aansporen om vooral hun instincten te volgen en de vrijheid te nemen om zich seksueel breed te oriënteren, biedt de Bijbel een ander perspectief. Dr. W. Aalders (1909-2005) doorzag met profetische blik de ontwikkelingen. In zijn artikelenbundel ‘De tijdgeest weerstaan’ geeft hij een heldere analyse van ontwikkelingen op het gebied van huwelijk en moraal, maar ook van de impact hiervan op kinderen en opvoeding.
Aalders stelt de Bijbelse boodschap tegenover het lust gedreven denken: ‘In de Bijbelse huwelijksorde worden man en vrouw weggetrokken uit het krachtveld van de brute, instinctieve driften. De man-vrouw verhouding wordt er gesteld in het licht van de verhouding van God en Zijn volk.’ ‘In deze orde vernieuwt zich de schepping vanuit haar goddelijke oorsprong. Er ligt in die orde goddelijke liefde en wijsheid, zorg en liefde. Zij weerspiegelt de wijze waarop God met Zijn volk verkeert.’ Aalders meent dat wij ons ertegen moeten verzetten ‘het huwelijk en het gezin te laten degraderen tot een natuur-gegevenheid, tot een uitvloeisel van maatschappelijke en economische verhoudingen, tot een willekeurige conventie. Huwelijk en gezin laten zich niet als tijdgebonden structuren door menselijke eigenmachtigheid veranderen. Zij zijn niet een onderdeel van staat en maatschappij, maar de wezenlijke vooronderstelling van staat en maatschappij. Wie maatschappijkritiek wil oefenen, kan en mag dat daarom alleen doen door de heilige orde van het huwelijk als uitgangspunt en norm te hanteren. Doet men dat niet, dan bezondigt men zich aan de schepping en haalt men een vloek over zich.’
Aalders tekent hoe de Gereformeerde hoogleraar Dekker in de jaren ’80 van de vorige eeuw probeerde het huwelijk tijdgebonden te maken. Maar toont vervolgens aan dat er een scheppingsordening aan ten grondslag ligt. Waar de Hervormde Kerk via een herderlijk schrijven in 1952 de geslachtsgemeenschap voor het huwelijk nog afwees, werd dit in 1979 ingehaald door een handreiking waarbij men stelde dat huwelijksopvattingen tijdgebonden zijn. In 1982 sprak men over het huwelijk als een door God geschonken mogelijkheid. Volgens Aalders zijn opvolgende generaties hiervan het kind van de rekening. ‘Als huwelijk en gezin in verval zijn, is er voor het kind geen beschutting meer.’
Voor dr. W. Aalders is het verschillend zijn van man en vrouw fundamenteel voor het hele leven: ‘Zo elementair is deze diepe en wezenlijke verscheidenheid van man en vrouw als elkaar aanvullende gestalten van het mens-zijn, dat waarlijk niet alleen het huwelijk en gezin daarin hun grondslag hebben, maar dat zij van fundamentele betekenis is voor alle terreinen van het leven. Geen enkele sector van de maatschappij of van de cultuur kan zich eraan onttrekken.’ ‘De Bijbelse diversiteit ziet er volgens Aalders zo uit: ‘Het volledige mens-zijn wordt niet vertegenwoordigd door de man, ook niet door de vrouw, maar door beiden in gezamenlijkheid.’ Men moet hen niet tot concurrenten maken.
