‘Eens verlangde ik naar aardse vreugde. Zocht vrede en rust. Nu zoek ik U alleen. Geef wat het beste is.’ Dit dichtte Elizabeth Prentiss (1818-1878) na het verlies van twee kinderen. Het werd een lied: ‘More love to Thee’. Over deze liefde tot God schrijft ze aan haar vriendin Carrie, als zij eveneens twee kinderen verliest. 

Verlies

Als negentiende-eeuwse predikantsvrouw was Elizabeth Prentiss bekend met de kwetsbaarheid van jong leven. Toen het verlies van kinderen haar persoonlijk raakte, ging zij door een diep dal. Zij verloor zowel haar kleine Eddy als Bessy aan de dood. Haar nichtje Louisa overleed tijdens een pokkenepidemie, waarbij ook Elizabeths’ dochtertje Annie ernstig ziek werd. Dit meisje overleefde. Ondertussen schreef Elizabeth diverse kinderboeken. Schrijven werd haar uitlaatklep.

In die periode ontving Elizabeth het bericht dat haar jeugdvriendin Carrie, met wie ze nog steeds contact had, eveneens twee kinderen verloor. Aangrijpend nieuws. Uit eigen ervaring wist ze wat dit betekende. 

Van hart tot hart

Elizabeth schreef haar vriendin Carrie een persoonlijke brief. Daarbij liet ze haar hart spreken. Over de schouder van Elizabeth kijken we mee: 

‘Is het mogelijk, is het mogelijk, dat je kinderloos wordt gemaakt? Ik voel mij bedroefd om jou, mijn beste vriendin. Ik verlang ernaar om naar je toe te vliegen en met je te huilen. Het lijkt alsof ik iets moet zeggen of doen om je te troosten. Maar God alleen kan je nu helpen; en hoe dankbaar ben ik nu voor een troon van genade en kracht, waar ik je kan aanbevelen. Opnieuw en opnieuw, bij Hem die alles goed doet. 

Ik besef mijn verdriet over het verlies van mijn kinderen nooit op zo’n manier, dan wanneer de dood het huis van een vriend binnendringt. Dan ervaar ik dat ik het eigenlijk niet kan dragen. Maar waarom zou ik beter denken te weten wat goed voor mij is, dan mijn Goddelijke Meester; of goed voor hen die ik liefheb? 

Lieve Carrie, ik vertrouw erop dat je in dit uur van verdriet die Aanwezigheid bij je hebt, waarvoor verdriet en zuchten wegvluchten. God is gebleven. Christus is gebleven. Ziekte, ongeluk en dood kunnen je hier niet aanraken. Is dat geen gezegende gedachte? Mag leed ons dichter bij Christus brengen!

Elizabeth mag geloven dat hun beider kinderen bij de Heere zijn. Verwonderd schrijft zij: ‘Hoe vreemd dat onze kinderen, onze eigen kleine kinderen, Hem hebben gezien in Zijn glorie. Terwijl wij enkel nog maar naar Hem verlangen en strijden om voorwaarts te gaan!’

De overgave en worsteling die tegelijkertijd spreken uit deze brief, raken. Hier ontmoeten twee moeders elkaar, door middel van een brief, in de schaduw van gemis. Terwijl er tegelijkertijd een lichtglans van hoop overheen glijdt. Het besef dat de Heere weet wat goed is, ook als het ons pijnlijk raakt. 

• Leestip: Elizabeth Prentiss, More Love to Thee (The Banner of Truth Trust, Sharon James, 2007)
• Luistertip: Het lied ‘More Love to Thee’, dat Elizabeth Prentiss schreef na het verlies van haar kinderen. 
• Lees hier de liedtekst van de Hymn ‘More Love to Thee’.