Een onbekende dichter schreef een lied vol overgave, op een melodie van Franz Schubert. Twee zinnen raken me steeds weer. ‘Zij, die bidden, hebben niets te vrezen.’ Waarbij de ervaring leert: ‘In de storm zendt God hun vrede toe.’ 

Lied

  Geef uw lot in handen van uw Vader.
  laat uw toekomst over aan de Heer’.
  Hart vol onrust, zie, Zijn licht komt nader,
  en de bergen werpt Zijn almacht neer.

  Rust des hemels, nu door niets bewogen,
  hemelvreugde voor ’t vermoeide hart;
  in deez’ schuilplaats, aan haar zorg onttogen,
  vindt de ziele rust voor leed en smart.

  Zij, die bidden, hebben niets te vrezen,
  schoon zij lopen, worden zij niet moe.
  Nooit zal ’t strijden hun te moeilijk wezen,
  in de storm zendt God hun vrede toe.

  Moet gij door een dal van tranen henen,
  grijpt uw harte soms ontroering aan,
  Zijn stem spreekt: wil niet langer wenen,
  houd steeds moed, want Ik zal met u gaan.

  Geef ook mij, Heer’, deze diepe vrede,
  die ontspringt van U, mijn Rots, alleen;
  dan voert nooit de vijand mij meer mede;
  nimmer wank’len zullen dan mijn schreen.