Soms lijkt het alsof de wereld om onszelf draait. Niet zozeer omdat we denken dat de belangrijkste aardebewoner in onze eigen schoenen staat. Wel omdat onze gedachten zich bezighouden met grote mensen en een kleine God. 

Grote mensen

Als je een gemiddelde reclamespot op je in laat werken en nadenkt over wat de onderliggende boodschap is, ontdek je hoe gevoelig we zijn voor groepsgedrag. Bij het zien van die glimmende wagen op het scherm, verdoft mijn auto in anderhalve minuut. De prachtige volle haardos van het ingehuurde model, doet verlangen naar zó’n uitstraling. Dat de aanbevolen shampoo daaraan bijdraagt blijkt opeens een kleine en nodige investering. Op zichzelf begrijpelijke reacties, want reclameboodschappen vormen een uitvergroting van wat we in het gewone leven ook meemaken. We observeren, leren en willen worden wat die ander (b)lijkt te zijn. 

Graag zou ik echter een spa dieper afsteken. Heb jij door hoe groot andere mensen zijn in jouw hoofd? Als het gaat om hun mening, opvattingen over het leven en vooral hun vermeende gedachten over jouw leven. Dit schept de neiging om je ertoe te verhouden als een artiest tot zijn publiek. Omgevingssensitief, met de neiging tot ‘pleasen’. Voor je het weet leef je een leven dat wordt geregisseerd door fantasieën over wat anderen denken dat jij moet zijn. Mocht je denken daar lang geleden mee afgerekend te hebben; het blijkt een aap die zomaar weer op je rug klimt. Deze bemoeial afschudden valt niet mee. 

Kuddedier of pelgrim

Als mensen groeien in ons hoofd, neemt het denken over wie en hoe God is in gelijke mate af. Groepsgedrag overwoekert de pelgrimage. We worden kuddedieren die zich verhouden tot het ultieme gemiddelde van de groep, in plaats van pelgrims op weg naar het Vaderhuis. 

Dit raakt dus niet alleen naamchristenen, die wat mee dobberen op de stroom van het kerkelijk leven. Dan zijn we immers per definitie meer onder de indruk van mensen dan van God. Totdat we door Zijn genade overmeesterd raken en verzinken in het verlossende bloed van Christus. Je verlangt voortaan alleen nog voor en uit Hem te leven. Totdat je weer overweldigd raakt door de grootsheid van het leven.  

De realiteit leert dat het voortbrengen van vruchten van de Geest nogal eens versmoort in de vruchteloosheid van een leven voor de bühne. Waarbij mensen in ons denken groot zijn en God klein. Dat is zonde.

Grote God

Wie achter Christus aan wil komen, dient het kruis op te nemen en Hem te volgen (Mark. 8: 34). Volgen, betekent achter iemand aangaan. Christus volgen betekent Zijn voetstap drukken. Mijn voet in Zijn voetafdruk. Hij leefde als Mens op deze wereld met maar één doel voor ogen: de wil van de Vader doen en daarmee en daardoor zondaren redden van de ondergang. Tegen de prijs van lijden en dood. Dáárover zocht Hij omgang met Zijn Vader, dát bezette Zijn denken. 

Een christenen die niet nederig is, leeft met grote mensen en een kleine God. Wie echter de Heere voor ogen heeft, leert Hem en anderen dienen uit dankbaarheid. De sleutel? Meer mediteren over wie en hoe God is, dan over de zwijgende menigte die jouw gedachten domineert. God liefhebben boven alles, de naaste als jezelf. Waar God groot is in ons denken, blijken mensen kleiner. Dan gaat de vraag klemmen: ‘Heere, wat wilt U dat ik doen zal?’ Een vruchteloos podiumdier, wordt een dienende pelgrim op weg naar huis. Door genade.