Jacqueline van der Waals (1868-1922) liet woorden na, die steeds weer klinken. Haar lied ‘Wat de toekomst brengen moge’, geeft voor velen stem aan wat in het hart leeft. Zo ook haar gedicht ‘Ik ben mijn zonden moe.’ 

Poëzie

Woorden vinden om wat welhaast onzegbaar is, tóch te zeggen, is een gave. Jacqueline van der Waals had die gave. Zo blijkt in haar gedicht ‘Ik ben mijn zonde moe’. Zij klaagt daarin over de cirkelgang van zonde en berouw. Waar God om Jezus’ wil genadig is, toont Hij Zijn vasthoudende geduld met zondaren. Steeds weer staan wij met gebogen hoofd voor Hem, om opnieuw oog te krijgen voor Zijn genade in Christus. 

Ik ben mijn zonde moe 

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw,
ik ben mijzelve moede en ik ben
het zoeken moe naar God die ik niet ken
en die ik toch zo gaarne kennen zou.

Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,
mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
maar bovenal het zoeken naar mijn God !
Ik ben het zoeken moede – maar God niet.

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft
ze zeventig maal zeven maal en meer.
Hij wil niet dat mijn ziele sterft, maar leeft.

O wonderbare goedheid van de Heer’
die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt,
die alle dingen en ook mij verdraagt.