Jezus ontmoet een Samaritaanse vrouw en gaat met haar in gesprek. Volgens J.C. Ryle kunnen we een aantal dingen leren uit deze ontmoeting. ‘Jezus alleen kan de lege plaatsen van onze innerlijke mens vervullen.’

Les 1: Open het gesprek

‘Allereerst zien we de vernederende wijsheid en nederigheid van Christus in het omgaan met een zorgeloze zondaar. Onze Heere zat bij de Jakobsbron, toen een vrouw van Samaria daar kwam, om water te putten. Direct zegt Hij tot haar: “Geef Mij te drinken.” Hij wacht niet, totdat zij tot Hem spreekt. Hij begint niet met haar zonden te bestraffen, hoewel Hij ze zeker kende. 

Hij opent het gesprek met een gunst te vragen. Hij nadert de ziel van de vrouw met het onderwerp van water, waar ze in gedachten nu het meest mee bezig was. Eenvoudig als dit verzoek mag schijnen; het opende de deur tot een geestelijk gesprek. Het legde een brug dwars over de golf, die tussen haar en Hem lag. Het leidde tot de bekering van haar ziel.

Het gedrag van onze Heere op dit moment behoort zorgvuldig herinnerd te worden door allen, die het welzijn van de gedachteloze en geestelijk onwetenden willen behartigen. Het is tevergeefs, te wachten, dat zulke mensen vrijwillig tot ons komen en kennis met ons gaan maken. Wij moeten beginnen met hen, en moeten tot hen gaan in de geest van beleefde en vriendelijke toenadering. Het is te vergeefs te verwachten, dat zulke personen zich op ons onderwijs zullen voorbereiden, en dadelijk de wijsheid zien en erkennen van alles wat wij doen. Wij moeten wijs te werk gaan. Wij moeten de beste ingangen tot hun hart bestuderen, en de meest geschikte middelen, om hun aandacht te vangen. Er is een aanrakingspunt in iedere ziel en het moet ons voornaamste doel zijn, om dat aan te grijpen. Boven alles moeten wij vriendelijk in onze manieren zijn, en ervoor waken over te komen als iemand die hun meerdere is. Als wij onwetende mensen laten gevoelen, dat wij denken dat wij hun een grote gunst bewijzen door met hen over godsdienst te spreken, is er weinig hoop hun zielen goed te doen.

Les 2: Christus gewilligheid

Als tweede moeten wij de bereidheid van Christus opmerken, om zorgeloze zondaars barmhartigheid te bewijzen. Hij zegt tegen de Samaritaanse vrouw, dat, als zij verlangd had, “Hij haar levend water zonde gegeven hebben.” 

Hij kende het karakter van de persoon voor Hem helemaal. Toch zegt Hij: “als zij begeerd. had, zou Hij gegeven hebben.” Hij zou het levend water van genade, barmhartigheid en vrede gegeven hebben.

De oneindige gewilligheid van Christus, om zondaren aan te nemen, is een gouden waarheid; die in onze harten behoort gegrift te worden, en anderen met overtuiging moet worden ingeprent. De Heere Jezus is veel meer bereid om te horen, dan wij zijn om te bidden, en veel meer genegen om gunsten te schenken, dan wij zijn om ze te vragen. De hele dag lang strekt Hij zijn handen uit tot de ongehoorzame en tegenstrevende. Hij heeft gedachten van medelijden en ontferming over de diepst gezonken zondaar; zelfs wanneer die niet aan Hem denkt. Hij staat te wachten, om barmhartigheid en genade aan de slechtste en onwaardigste te schenken, als die slechts tot Hem roept. Hij zal nooit die welbekende belofte terugtrekken: “Bidt en u zal gegeven worden, zoekt en gij zult vinden.” De verlorenen zullen op de jongste dag ontdekken, dat zij niet hadden, omdat zij niet vraagden.’

Dit is deel 1 van een serie over de ontmoeting van Jezus met een Samaritaanse vrouw bij een waterput.