Jij speelt een vrolijk spel op een voor jou gevaarlijk terrein, maar denkt staande te blijven. Volgens Thomas Brooks schept de gelegenheid de zonde; een list van satan.
Niet onderschatten
Volgens de puritein Thomas Brooks (1608-1680) onderschatten wij de invloed van satan. In een geschrift onder de titel ‘Precious Remedies Against Satan’s Devices’ geeft Brooks tal van aanwijzingen waardoor je oog krijgt voor de geraffineerdheid waarmee de duivel mensen beïnvloedt. Zelfoverschatting is een voor de hand liggende verleiding. Allerlei mensen kunnen gevoelig zijn voor een bepaalde zonde, maar jij kunt het prima uithouden tot aan de rand van het kwaad. Of niet?
Vier remedies:
1. Sta stil bij die Schriftgedeelten die ons uitdrukkelijk bevelen de gelegenheid van zonde en de minste schijn van kwaad te vermijden. Brooks denkt daarbij aan 1 Thess. 22, onthoudt je van alle schijn van kwaad. We moeten de schaduw van de zonden vermijden en er schuw voor zijn. Zowel binnen als buitenshuis. Salomo zei het al, in het boek van de Spreuken: ‘Kom niet op het pad der goddelozen, en treed niet op den weg der bozen. Verwerp die, ga er niet door; wijk er van, en ga voorbij.’ (Spr. 4: 14-15)
2. Er is gewoonlijk geen overwinning op de zonde zonder dat de ziel zich afkeert van de gelegenheid van de zonde. Als je op allerlei manieren de gelegenheden waarin je met een bepaalde verleiding te kampen hebt opzoekt, dan blijf je niet staande. Volgens Brooks zal God de verleiding niet wegnemen, zolang jij je niet afkeert van dergelijke gelegenheden. Zolang er brandstof in ons hart is voor een bepaalde zonde, zijn we niet veilig. We verzoeken de satan om ons te verzoeken, als we dergelijke activiteiten aan de hand houden.
3. Omdat andere dierbare heiligen, die eens voortreffelijk op de aarde waren, en nu triomferen in de hemel; zich afgekeerd hebben van de zonden, als was het de hel zelf. Thomas Brooks verwijst daarbij naar Jozef, die dagenlang met de verleidende vrouw van Potifar te maken had. Hij vluchtte weg toen zij hem over wilde halen om te zondigen. Volgens Brooks is het scheppen van een gelegenheid om te zondigen al een halve overwinning voor de duivel. Een vogel die omhoog vliegt is veilig, maar zij komt niet zonder gevaar dichtbij de strik. Volgens Thomas Brooks dienen we zoals Job een verbond met onze ogen te maken, tegen de verleiding. David merkte op: ‘Ik haat de vergadering der boosdoeners, en bij de goddelozen zit ik niet. Ik was mijn handen in onschuld, en ik ga rondom uw altaar, o HEERE!’ (Ps. 26: 5-6). Deze koning zou echter als geen ander ervaren dat de gelegenheid de zonde in de hand werkt.
4. Het vermijden van de gelegenheden om te zondigen is een bewijs van genade, en dat tilt een man uit boven anderen in deze wereld. Juist als de gelegenheid van de zonde zich voordoet, blijkt de kracht van de genade. Brooks wijst op het voorbeeld van Job die staande bleef in Sodom en Timotheüs die een voorbeeldig leven leidde te midden van de decadente Efeziërs. Ook verwijst hij naar Abraham, Nehemia en Daniël, die elk hun eigen strijd voerden in bepaalde levensomstandigheden. Een ziel die zonder Christus leeft, verlangt ten diepste naar gelegenheden om te zondigen. Hij koopt die gelegenheden, niet alleen met liefde en geld, maar ook tegen de prijs van het verlies van zijn ziel. Thomas Brooks roept christenen op om oog te krijgen voor het bewijs van de waarheid en de kracht van de genade, door zondige gelegenheden te vermijden.
Strijd
Wie de vier overwegingen van Thomas Brooks op zich in laat werken, beseft dat deze strijd alleen gevoerd kan worden onder de strijdbanier van Christus. Schuilend achter Zijn bloed. In het gebed dat de Heilige Geest het verlangen om de Heere te dienen voortstuwt en ons tegelijkertijd huiverig maakt voor de zonden. Want wat kunnen we onszelf soms lang bedriegen en denken dat iets ons niet schaadt. Terwijl het tegendeel waar is. Wie de gelegenheid van de zonde niet mijdt, stelt zich open voor de verleiding. Wie zal in eigen kracht staande blijven?
Leestip: Works of Thomas Brooks, Volume One (Banner of Truth, 2001)
