Luisteren naar de stem van de Heere, verlevendigt volgens Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) de ziel. Zowel in het komen tot als bij het volgen van Christus, hebben we Hem als onderwijzer nodig. Spurgeon: ‘We zullen nooit zo ervaren worden dat we onze eigen weg kunnen vinden, en Hem niet langer nodig hebben als Gids.’ 

Stem

Levenslang luisteren, dat is het devies van Spurgeon als het gaat om de navolging van Christus. ‘We hebben door te gaan met luisteren naar Hem als onze haarlokken grijs zijn en onze leeftijd eerwaardig. Wanneer we op de oevers van de Jordaan staan en onze voeten bijna de heilige grond van het beloofde land raken. En ook dan, dienen we naar Hem te luisteren. En dan, aan de overkant van de rivier zal Zijn stem ons groeten. We zullen Hem voor eeuwig horen in de hemelse gewesten. De grote zaak is, echter – groot omdat het zo zwaar drukt op ons huidige belang en onze toekomstige bestemming – dat we Hem nu horen.’ Spurgeon verwijst daarbij naar Hebr. 3: 7: ‘Heden, in dien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet…’ 

Luisteren

De Heere spreekt door Zijn Woord, de Bijbel. Spurgeon: ‘En denk je niet, lieve vrienden, dat het goed zou zijn dat gelovigen elke dag een speciale tijd hadden om naar Christus te luisteren? Zou je niet een kwartier per dag markeren om te luisteren naar wat de Heere zal spreken? In het midden van Londen, te midden van het lawaai van het verkeer, kan men de lieflijke klokken niet horen, zij verdrinken erin. Maar diezelfde muziek zal, als alle andere geluiden stil worden, heel aangenaam zijn.’ 

Spurgeon wijst daarmee op het belang van stille tijd: ‘Wij hebben de haast en onrust van de wereld bijna heel de dag in onze oren. Als we Christus’ stem willen horen, moeten we momenten alleen zijn; en zitten in stilte. Het is de beste handel waarmee een man zich kan verbinden, het brengt de rijkste schat. Hij zal arm blijven, die geen tijd apart zet om te luisteren naar de stem van Christus, door onderzoek in de Schrift, door de nabijheid van de Heere te zoeken door aanschouwen en gebed.’ 

Voor Spurgeon vormt een gebed in gezamenlijkheid met anderen geen vervanging voor de persoonlijke omgang met de Heere. Het dient beide een plaats te hebben, maar we kunnen het ene niet tegen het andere wegstrepen. 

Meditatie

Met name ’s morgens is de omgang met de Heere nodig, als het gaat om het lezen van de Schrift. Spurgeon adviseert om ’s morgens een tekst uit de Bijbel, net als een medicijn, onder de tong te nemen. Hij bedoelt daarmee persoonlijke meditatie, door de dag heen. ‘Het zal de mond, adem en het hart zoet houden, heel de dag door. En ’s nachts, als men vermoeid is, geeft het kalmte bij ons sluimeren. Het maakt zelfs onze dromen aangenaam, als we een kus van de lippen van de Echtgenoot krijgen in de vorm van een vreugdevolle belofte, een kostbaar deel van het Woord van God.’ 

Het was Spurgeons’ gebed dat de oren geopend werden van hen die niet hoorden. En dat zij die hoorden, regelmatiger luisterden naar de stem van de Heere. Dat is ook mijn gebed, vandaag.  

Leestip: C.H. Spurgoeon’s Sermons – Metropolitan Tabernacle Pulpit Volume 61 (1915).