De Heere leert hen die Hem volgen kruisdragen. Het idee dat de navolging van Christus een pad zonder donkere dalen zou zijn, strookt niet met de ervaring van Zijn volgelingen. Daar kon zendeling Hudson Taylor over meepraten. 

Missie

James Hudson Taylor (1832-1905) had een hart voor China. Als pionier baande hij een weg voor zending in dit immens grote land. Hij wordt gezien als oprichter van China Inland Mission (1865), een organisatie die bijna een eeuw actief zou zijn in China. Grote dingen groeien langzaam en de eerste fase gaat vaak met grote offers gepaard. Dat was de ervaring van veel pioniers in de kerkgeschiedenis, zo ook van Hudson Taylor. 

‘Nog nooit is iemand zendeling geworden, door de zee over te steken.’ Dit was één van Taylors’ gevleugelde uitspraken. Hij bedoelde te zeggen: je leert leven als iemand met de bereidheid om het evangelie te delen, of niet. Het is één van twee. Wie in zijn thuisland niet leeft om het evangelie te delen, zal dat niet spontaan wél doen als je wordt uitgezonden naar een land om zending te bedrijven. 

Lijden

Het pad dat Hudson Taylor samen met een groep helpers liep, was niet eenvoudig. Het evangelie is niet naar de mens. Dat gold evenzeer voor Engeland als voor China. Hudson Taylor kreeg de visie dat hij zich zoveel mogelijk aan diende te passen aan de doelgroep, in zijn leefstijl. Daarin onderscheidde hij zich van veel anderen. Desondanks bleef verdachtmaking en spot hem niet bespaard. Hij merkte eens op: ‘De gelovige hoeft niet te wachten tot hij de reden ziet van het verdriet, dat God in zijn leven toelaat, vóór hij er vrede mee kan hebben. Hij weet, dat alle dingen meewerken ten goede voor hen, die God liefhebben. Dat God in al Zijn handelen een liefdevolle Vader is, die wat hun verdriet geeft, alleen maar toelaat, om ermee tot een resultaat te komen, dat op geen enkele, minder pijnlijke wijze bereikt kan worden. Een wijs en vertrouwend kind van God verheugt zich in de beproeving.’

Toen hij dit schreef in een artikel over ‘zalige tegenspoed’, besefte hij waarschijnlijk niet welk lijden hem nog wachtte. In december 1869 bemoedigde de Heere hem bijzonder door een verdiepte ervaring van Gods genade. Hij besefte dat Christus leven, dood, werk; Hijzelf zoals Hij geopenbaard is in het Woord, bepalend voor ons denken moet zijn. Niet eigen inspanningen, maar het zien op Jezus, Die trouw is. Hoewel hij dit eerder reeds beleed en ervoer, werd dit voor hem nog bepalender voor de omgang met God. 

Na deze bemoediging stond tegenslag voor de deur. Drie maanden later verloor hij zijn zoontje Samuël. Kort daarna vertrokken zijn drie oudste kinderen naar Engeland. Tevens verloor hij zijn vrouw en een kleine baby. Hij verloor het liefste wat hij had. Soms vraagt de Heere voor ons gevoel álles. Hudson Taylor werd overweldigd door de stilte in huis en het vele verdriet. Toch ervoer hij Gods nabijheid en ontferming in deze periode. ‘De liefde heeft mij een slag toegebracht, die voor korte tijd de woestijn nog troostelozer, maar ook mijn hemelse thuis veel aanlokkelijker maakt.’