‘De vervulling van de belofte wordt gewoonlijk het langst uitgesteld bij de grootste weldaad. Zie op de grote belofte van de komst van Christus. Op de vervulling daarvan moest de kerk lang wachten, terwijl mindere beloften reeds waren vervuld.’ Volgens Thomas Boston (1676-1732) is Gods tijd van verhoring de beste tijd. 

Gods tijd

In een eerdere blog deelde ik drie redenen die Thomas Boston geeft om aan te houden in het gebed. Hierbij deel ik drie andere redenen. Als het gaat om verhoring van onze gebeden is Boston van één ding diep doordrongen: God neemt en heeft de tijd. Hij weet als geen ander wat goed voor ons is. 

Vier aansporingen

1.     Bidders moeten hun voorkomende noden in nieuwe smeekschriften bij dezelfde troon van genade brengen. Ook wanneer vroegere smeekschriften nog onbeantwoord zijn. Zij moeten dan oude en nieuwe behoeften voortdurend aan de Heere voorleggen. Het is een van de wegen van de Heere, waardoor Hij Zijn volk biddend houdt zonder te vertragen; dat Hij ze bij hun druk nog een last geeft, die zwaar is om te dragen. Die bijkomende last bestaat soms in donkerheid in de ziel of moedeloosheid. Maar deze last neemt God vaak weg op het gebed, waardoor zij dit daarna makkelijker kunnen dragen. Deze tussenkomende verzwaringen van hun druk, die op het gebed wordt verlicht, versterken in hen de genaden van geloof en hoop, om te wachten en uit te zien naar vervulling van hun gemis. 

2.     Bidders moeten ernaar staan het geloof in de belofte niet te verliezen en vertrouwend uitzien naar de vervulling daarvan. Hoewel de raderen van de Voorzienigheid in een tegenovergestelde richting schijnen te gaan. Boston verwijst hierbij naar Abraham, die vasthield aan de belofte, hoewel het lichamelijk niet meer mogelijk was een kind te ontvangen. Hij vervolgt: De Voorzienigheid is niet onze Bijbel. De werken van God mogen zeer verschillend zijn, maar het Woord van de belofte is altijd hetzelfde, dat wankelt niet. Het is een krachtig getuigenis van vertrouwen op de belofte, waar Gods volk mag zeggen: ‘Daarom zullen wij niet vrezen, al veranderde de aarde haar plaats, al werden de bergen verzet in het hart van de zeeën.’ (Ps. 46: 3)

3.     Bidders moeten blijven hopen op de beloofde zaak, hoewel zij voor bergen van onwaarschijnlijkheden staan. ‘Daarom opschortende de lendenen van uw verstand en nuchter zijnde, hoopt volkomen op de genade die u toegebracht wordt in de openbaring van Jezus Christus’. (1 Petr. 1: 13) Het geloof opent de deur van de belofte, hoop ziet het gezegende antwoord op het smeekschrift in de hand van de Koning, hoewel het lang mag duren eer het overhandigd wordt. Het is goed om op de Heere te hopen. ‘De Heere heeft een welgevallen aan degenen die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.’ (Ps. 147: 11) 

Soms kan de uitkomst van de belofte lang uitblijven. Boston geeft daarbij aan: ‘De Heere is het wel waard dat wij op Hem wachten. Hij is oneindig boven ons, en Hij heeft lang op ons gewacht. Hoe langer jij wachten moet op ontferming, hoe meer jij de waarde ervan zult beseffen als je het ontvangt.’