Beluister de podcast op   Logo Spotify podcast   Logo Itunes podcast

Beluister de podcast op   Logo Spotify podcast   Logo Itunes podcast

Beluister de podcast op   Logo Spotify podcast   Logo Itunes podcast

maandag 18 januari

Thomas Brooks over stille omgang met God

De puritein Thomas Brooks (1608-1680) hechtte grote waarde aan stille omgang met God. Hij noemt het gebed de geheime sleutel naar de hemel. Het is onmisbaar voor christenen. De duivel wil deze stille omgang graag verhinderen; juist dat toont aan hoe belangrijk het gebed is. 

Buigen voor God

In het Oude en Nieuwe Testament heeft omgang met God een plaats in het leven van Bijbelse figuren. Brooks noemt daarbij situaties de opvallen. Zoals Mozes die veertig dagen alleen was bij God, op een berg. Abraham bidt aanhoudend tot de Heere om het behoud van mensen in Sodom, met het oog op zijn neef Lot. Jakob worstelde in de nacht met God, bij Pniël. Daniël boog drie keer per dag zijn knieën in gebed. Daar legde hij zijn publieke taken voor aan de kant. Het was zijn gewoonte. Zodra Paulus bekeerd is, blijkt hij te bidden. Epafras was een man die aanhoudend omgang met God zocht in het gebed. 

Navolging

Ook Jezus bad. Hij ging ’s nachts alleen een berg op om tot Zijn Vader te bidden. Brooks stelt dat de stille ochtenduren en een plaats waar je alleen bent, een goede combinatie zijn voor stil gebed. Zoals Jezus deed. Het hele christenleven dient volgens Brooks een zichtbaar beeld te zijn van het leven dat Jezus leefde. ‘Het is niet alleen onze vrijheid, maar ook onze verantwoordelijkheid en heerlijkheid, om Christus te volkomen volgen in al zijn deugden. Andere voorbeelden zijn onvolmaakt en onvolkomen, maar Christus is een perfect voorbeeld. Van al Zijn kinderen zijn deze het meest gelukkig, die het meest zijn volmaakte voorbeeld benaderen.’ 

Thomas Brooks stelt dus het leven van Jezus als het volmaakte voorbeeld tot navolging centraal. Hier klinken de klanken van de Middeleeuwen, waarin groeiende aandacht was voor de imitatie, het tot voorbeeld nemen van het leven van Christus. Dat is bij Brooks echter geen vrucht van eigen inspanning, maar het komt op uit Christus zelf. ‘Jezus Christus is zo’n Fontein, dat wie er ook in baadt, en wie er ook van drinkt, veranderd zal worden tot dezelfde gelijkenis.’ (2 Kor. 3: 18) Het vernieuwende werk van de Heilige Geest, doet Christus beeld steeds meer gelijkvormig worden. 

Gemeenschap

Bernardus van Clairvaux (1090-1153) schreef: ‘Heere, ik kom nooit tot U dan door U, ik ga nooit van U weg zonder U.’ Thomas Brooks lijkt deze woorden in gedachten te hebben als hij schrijft: ‘Bedenk dat God zich meestal het meest aan Zijn volk gegeven heeft, als ze er in het geheim waren, als ze alleen waren bij de genadetroon.’ Dat leidde volgens Brooks tot gemeenschap met God. De diepste en meest vreugdevolle omgang met God ervaren christenen als zij met Hem achter gesloten deuren alleen zijn. 

Juist nu

In de hemel is volgens Brooks het gebed in de stilte niet meer nodig. ‘In de hemel zijn geen geheime zonden meer die ons zorgen geven, ook geen geheime verlangens die ons beklemmen, evenmin geheime verleidingen die ons bedreigen, evenmin geheime strikken om ons te verstrikken, noch de geheime vijand om ons te verdringen.’ Er zijn activiteiten die we in de hemel in eindeloze mate voortzetten. Zoals het brengen van lof aan God. Je eeuwig verheugen in de Heere. De plicht van het stille gebed is echter hier op aarde ons deel. Het is Gods bijzondere genade dat wij door het gebed tot de Heere mogen naderen. Hij ontfermt Zich in de stilte, uit genade. 

Leestip: ‘The privy key of heaven’, Works of Thomas Brooks Volume Two, (The Banner of Truth Trust, 2001)

Lees verder over dit onderwerp

Komt, heffen wij een lofzang aan

Komt, heffen wij een lofzang aanDe Heer is waarlijk opgestaan;Komt, laten wij niet langer klagenDe Levensvorst heeft...

Taboes doorbroken

C.S. Lewis roept in zijn werk ‘De afschaffing van de mens’ (1943) lezers terug naar een werkelijkheid waarin de normen...