De dichter van het lied ‘Ruis, o Godsstroom der genade’ verlangde naar geestelijke herleving. Hij legde zijn hartsverlangen open in dit lied. 

Lied

Ruis, o Godsstroom der genade,  
in gemeent’ en huis en hart!
Laat in U gezond zich baden,  
wat gebogen gaat door smart!
Stroom, o Heil’ge Geest, terneder,
op het uitgedroogde land;
en de bloemen bloeien weder,
haast verwelkt door zonnebrand.

Laat het uit Gods hemel stromen
in de kerken overal!
Van Uw nederdaling dromen
moede harten zonder tal.
Nieuwe liefde, nieuwe zangen,
kracht, die zielen opwaarts tilt,
brengt Uw ruisen, die ’t verlangen
als een heilig lied doortilt.

Komt, gij dorstigen, hier drinken
uit die milde heilfontein!  
Laat uw ziel in ’t stof niet zinken,  
maar in haar gereinigd zijn.
Laat u door haar golven dragen,
tot waar liefde nooit verkoelt,
waar de kust der aardse dagen,
door Gods vreugde wordt omspoeld