Enkele jaren geleden raakte mij het levensverhaal van Hudson Taylor (1832-1905). Als zendeling reisde hij naar China, om daar in volstrekte afhankelijkheid van God te dienen. Zijn levensweg kende veel tegenslag. Hij noemde het: ‘Zalige tegenspoed.’
Gods mogelijkheden
De Britse arts en zendeling Hudson Taylor was een pionier die over ongeplaveide wegen ging, als het gaat om de evangelieverkondiging. Hij koos ervoor om zich zoveel mogelijk aan te passen aan de heersende cultuur. Zo schreef hij op 28 augustus 1855: ‘Voor het eerst alleen in het binnenland, in Chinese kleding. Juist op de avond vóór wij uit Sjanghai vertrokken kreeg ik de beschikking over een huis midden in de Chinese stad tegen een heel redelijke huurprijs. Door de herhaalde teleurstellingen had ik de hoop al opgegeven er ooit een te vinden. Ik had mij erop ingesteld, voorlopig zonder tehuis en onderdak te zijn. Hoe waar is het, dat onze moeilijkheden Gods mogelijkheden zijn.’
Die laatste zin kenmerkte zijn leven. Taylor leefde dichtbij de Heere, door middel van een intens gebedsleven. Daarbij leerde hij groot van de Heere verwachten. Tegelijkertijd verheugde hij zich over de bekering van een enkele zondaar. Toen in Sjanghai een eerste bekeerling vroeg om het sacrament van de heilige doop, schreef Taylor naar het thuisfront: ‘Wanneer één ziel meer waard is dan de hele wereld, heb ik dan geen overvloedige vergoeding ontvangen en u ook?’
Beproeving
Als leider van een jong zendingsgenootschap ging Hudson Taylor door periodes van tegenstand en tegenslag. Ook verloor hij in een jaar tijd zowel zijn vrouw als zijn dochter. In een artikel over ‘zalige tegenspoed’ schreef hij: ‘De gelovige hoeft niet te wachten tot hij de reden ziet van de smart, die God in zijn leven toelaat, vóór hij er vrede mee kan hebben. Hij weet, dat alle dingen medewerken ten goede voor hen die God liefhebben. Dat God in al Zijn handelen een liefdevolle Vader is; die wat nu smartelijk is alleen maar toelaat om ermee tot een resultaat te komen, dat op geen enkele, minder pijnlijke wijze bereikt kan worden. Een wijs en vertrouwend kind van God verheugt zich in de beproeving (…) Onze hemelse Vader heeft er een behagen in, een betrouwbaar kind een beproeving toe te vertrouwen, waarin hij God eren kan en waardoor zijn hart voor altijd verruimd en hijzelf en anderen met hem gezegend worden.’
Op 30 mei 1867 schreef hij aan een vriend: ‘Lasten zoals ik ze nooit gedragen heb, verantwoordelijkheden zoals mij er tot nu toe geen waren opgelegd, en smarten, waarmee vergeleken al mijn vroegere smarten licht waren, behoorden tot mijn ervaringen. Maar ik geloof, dat ik iets meer geleerd heb van die heerlijke waarheid: ‘Sufficient in His arm alone, and our defence is sure.’ (In Zijn arm alleen is ons genoeg, en onze verdediging zeker).
Verder zien
De Heere blikt verder dan onze omstandigheden. God weet wat hij doet. Dit was Hudson Taylor zich als geen ander bewust, door ervaringen heen. Vandaar dat hij geregeld deze woorden aanhaalde:
With peaceful mind thy path of duty run;
God nothing does, nor suffers to be done,
But what thou would thyself, could thou but see
The end of all events as well as He.
(Loop dan de weg met vrede in het hart,
Want God doet niets, noch laat Hij ooit iets toe,
Wat gij niet zelf zó wensen zou, indien
Gij ’t eind van alles zien zou zoals Hij).
