Een christen die al tientallen jaren de Heere van harte volgt, werd daardoor gevormd. Jonge christenen die nog maar pas tot geloof kwamen, kunnen zich daarmee willen meten. Dr. A. van Brummelen wijst op het belang van vorming en waarschuwt voor een klip. 

Bomen

Jonge plantjes staan minder sterk dan oude bomen. Dr. A. van Brummelen (1928-1999) deed op dit punt een wijze les op: ‘Wij liepen die mooie lentemiddag door de jonge aanplant van de buitenplaats. Zo-even hadden wij het oude geboomte bekeken. Prachtige eiken trokken ons oog aan. Sommige bomen waren al tientallen jaren oud. Enkele beuken bekoorden de schoonheidszin door hun mooie vormen. Maar nu waren wij bij het jonge goed. Zo noemde de boswachter dat. Op een zeker moment vroeg iemand uit ons gezelschap: waarom zet u die jonge aanplant hier zo in de ruimte? Krijgt die niet veel te veel te lijden van de wind en de regen? Welnee, zei de boswachter, die jonge boompjes, die u daar ziet, moeten juist door de wind hun wortels dieper in de aarde graven en dat jonge goed zou door het te poten onder die oude bomen van de regendrup te veel lijden. Open in de zon en open in de wind, dat vormt het beste voor de toekomst.’ 

Vorming

Van Brummelen is er dankbaar voor dat oudere christenen zich ontfermen over jongere christenen: ‘Er zijn christenen, gerijpt in de omgang met God. Zulke mensen zijn de eersten om af te dalen tot de jonge mensen, pas in de strijd gekomen. Vaak heeft het ons ontroerd hoeveel tere zielzorg zulke oude christenen konden oefenen aan jonge christenen. Weet u, wat ze altijd zeggen? Wij merken wel dat je moedeloos wordt, wanneer je jezelf met ons in stilte vergelijkt. Maar acht de dag van de kleine dingen niet gering, wij hebben in de loop der jaren ook veel moeten leren, en nog veel meer moeten afleren. Christen-zijn betekent gedurig in de leerschool verkeren.’ 

Klip

De predikant wijst op een gevaarlijke klip waar jonge christenen op kunnen varen, als zij zich meer spiegelen aan mensen dan aan de Bijbel. Met name wanneer zij onevenwichtige levensbeschrijvingen als norm nemen om zich aan te spiegelen. Van Brummelen: ‘Intussen, geheel anders staat de zaak, wanneer wij als jong christen de levensbeschrijvingen van grote vromen lezen. Deze hebben helaas het gebrek, dat zij uitsluitend de lichtkant van de persoon laten zien. Het schijnt soms wel, dat zij de schaduw ook tot licht omtoveren. 

Dàt doet de Schrift helemaal niet. Die toont ons de heiligen zoals zij werkelijk zijn. Het gaat de Schrift niet om de eer van de heiligen maar om de eer van God. Daarom ontmoedigt ons de Schrift nooit in de levenstekening van de heiligen. De boeken, over grote vromen geschreven, dragen dat gevaar wel in zich. Zij brengen de jonge mens in gevaar om te vragen of hij wel een mens is, omdat hij geen man is. Vooral als de beschreven hoofdpersoon buitengewone ervaringen heeft gehad, gaat de lezer zich allicht verontrusten. Ik heb zulke dingen niet gehad, althans niet op zo’n manier, is het bij mij wel echt? Met name, wanneer de dweepzucht naar voren komt in zulke boeken, treedt dit gevaar op.’ 

Volgens Van Brummelen gaat het mis als mensen zich slechts laten leiden door allerlei hemelse stemmen, bovennatuurlijke inspraak in het hart en dergelijke bijzondere ervaringen. De predikant merkt dat jongeren daardoor in verwarring raken: ‘Kan het bij mij wel ooit iets wezen, ik heb zulke belevingen nimmer meegemaakt.’

Nuchter en wijs concludeert Van Brummelen: ‘Daarom kan men jonge mensen er niet genoeg aan herinneren, dat zij nooit een ander voorbeeld en maatstaf moeten nemen voor hun christelijk leven dan de Bijbel.’ 

Leestip: Stilte van het hart, verzameld werk van dr. A. van Brummelen (De Banier).