Als je hulp verwacht, heb je daar als het goed is reden toe. Waarom zou ik reden hebben om van de Heere hulp te verwachten? De Heere mag dan machtig, soeverein en heilig zijn; maar dat pleit toch eerder tegen mij dan voor mij? Israël is door eigen schuld in ballingschap afgevoerd naar Babel. De Heere verkondigt hen verlossing.
Belofte en offer
Israël was met reden afgevoerd naar Babel. Het was door eigen schuld. Toch spreekt de Heere in Jesaja 40 verlossende woorden. ‘Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al haar zonden.’
Het is de Heere die verwachting schept: ‘O Sion, gij verkondigster van goede boodschap, klim op een hoge berg; o Jeruzalem, gij verkondigster van goede boodschap, hef uw stem op met macht, hef ze op, vrees niet, zeg den steden van Juda: Zie hier is uw God!’
Het is vanwege Christus’ offer en verzoening, dat er verwachting is. Jesaja zal Hem in de hoofdstukken die volgen uittekenen als een Knecht, Die om onze overtredingen wordt verwond en om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, is op Hem neergekomen. Onverdiende genade, voor ballingen ver van huis.
Hulpeloos
Jesaja profeteert dat de krachten vernieuwd zullen worden, bij hen die zich in ballingschap bevinden. Dit betekent echter wel dat ze volledig af dienen te zien van eigen berekeningen en verlossingspraktijken. Het besef van onze hulpeloosheid, doet het van Hem verwachten. Paulus zegt niet voor niets dat Gods kracht in onze zwakheid volbracht wordt. Hij draagt eruit, erdoor. Herstelt en vernieuwt. ‘In rust en stilte zal uw sterkte zijn’. (Jes. 30: 15).
Arend
Dan brengt Jesaja het machtige beeld van een arend in. Al vroeg in de geschiedenis van Israël gebruikte de Heere het beeld van zo’n arend. ‘Hij vond hem in een land der woestijn, en in een woeste huilende wildernis; Hij voerde hem rondom, Hij onderwees hem, Hij bewaarde hem als Zijn oogappel. Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vlerken.’ (Deut. 32: 10-11).
Een teder beeld. Het kwetsbare dat zich in hopeloze omstandigheden bevindt, wordt in dit beeld van de arend door vleugels beschermd en gedragen. Zo ontfermde de Heere zich toen en daar over Zijn volk. Hij blijkt nog steeds dezelfde bij Jesaja; en ook vandaag.
Vleugels
Hier in Jesaja 40 is het echter niet de arend die mensen op de vleugels neemt, maar vormen de vleugels een beeld om iets duidelijk te maken. ‘Zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden’. De arend is een vogel die zijn vleugels wijd uitspreidt en zich laat meevoeren op de windstromen. Wie op de Heere vertrouwen krijgen niet alleen de kracht van een arend, maar worden tevens zoals een arend gedragen op de wind. Ps. 103: 5 ‘Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.’ De veren van een arend worden steeds vernieuwd. De arend zweeft op de windstromen. Gedragen worden, je gedragen weten.
Gebed
De ballingen mogen knielen bij Gods belofte en bidden om de vervulling. Alleen op de belofte kan het geloof werkelijk rusten. Alleen de belofte geeft de vrijmoedigheid om de Heere aan te roepen. Een christen leeft met verwachting, hoewel de omstandigheden aanleiding geven voor het tegenovergestelde. Dat schept gebed: ‘De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen. De HEERE is goed degenen, die Hem verwachten, der ziel, die Hem zoekt.’ (Klaagliederen 3: 24-25)
