Beluister de podcast op   Logo Spotify podcast   Logo Itunes podcast

Beluister de podcast op   Logo Spotify podcast   Logo Itunes podcast

Luister de podcast

maandag 22 maart

De Heere toont Zijn verbondstrouw aan een nieuwe generatie (2)

Bij Gilgal gaan verootmoediging en verwachting samen op. Enerzijds is er sprake van besnijdenis, wat herinnert aan Gods verbondstrouw, maar ook aan de zonden van het voorgeslacht. Tegelijkertijd is er de verwachting vanwege het naderende Pascha. Verbondstrouw wordt zichtbaar. 

Sacramenten

Wie er oog voor krijgt, ziet dat in Jozua 5 twee sacramenten worden uitgebeeld. Allereerst de besnijdenis, waar later de doop voor in de plaats gekomen is. Tweeërlei verbondskinderen krijgen één en hetzelfde teken van Gods trouw. Daarna vieren allen het Pascha.

‘Voor de komst van Christus is de Heere een verbond aangegaan met de hele Joodse natie. Met ieder lid daarvan, zelfs de goddelozen. Immers, God had alleen die natie, uit allerlei andere naties, voor Zich uitverkoren tot een volk. Alleen daaraan zou Hij de geestelijke weldaden van het genadeverbond aanbieden.’ (Petrus van Maastricht)

Gilgal 

Alle dingen in gereedheid gebracht bij Gilgal. De mannen zijn besneden, een voorwaarde om het Pascha te kunnen vieren. De broden zijn gebakken, waardoor het ongezuurde brood gebroken kan worden. Het lammetje geslacht, zodat het gegeten kan worden. Daar in de kwetsbare situatie op het open veld voor Jericho, onder toeziend oog van veel vijanden, ontmoet de Heere Israël in Zijn verbondstrouw. 

Die mannen die daar het Pascha vieren staan daar niet als krachtige helden. Ze staan daar met de kwetsbaarheid van hun lichaam, waar zij de gevolgen nog van ervaren. Maar hier wordt zichtbaar en merkbaar dat Gods genade genoeg is. De verspieders zullen daarin Gods ontferming ervaren hebben. Maar ook Achan was van de partij. Van hem zal blijken dat hij wel het teken droeg van Gods verbondstrouw, maar dat hij in zijn hart ver van God leefde. Voor eigen gewin. Er loopt dus een onzichtbare scheiding door het volk. 

Nieuwe Testament

Vanuit het Oude Testament loopt de lijn door naar het Nieuwe Testament. Waar de kinderen van de gemeente allen het verbondsteken ontvangen, maar de uitwerking van het Evangelie verschillend blijkt. 

Er is dus sprake van één volk en tweeërlei uitwerking. De gelijkenis van het zaad (Matt. 3) geeft daar een beeld bij. De zaaier gaat uit om te zaaien. Een deel valt op vruchtbare aarde en het andere op de weg, of tussen de doornen. We zien in een andere gelijkenis dat niet alle ranken van de wijnstok vrucht dragen, sommige moeten eruit gesneden worden (Joh. 15). Maar ook onder hen die op het oog gelovigen zijn, blijken er mensen die toch niet werkelijk Christus volgen. Denk aan Judas (Matt. 10), Simon de tovenaar (Hand. 8) en mensen die wel zeggen te volgen, maar dat niet doen (Matt. 7). 

Er zal een grote scheiding plaatsvinden. Johannes de Doper sprak daarover toen hij Jezus aankondigde: ‘Wiens wan in Zijn hand is, en Hij zal Zijn dorsvloer doorzuiveren, en Zijn tarwe in Zijn schuur samenbrengen, en zal het kaf met onuitblusselijk vuur verbranden.’ (Matt. 3: 12) 

Christus

In gedachten zien we Jezus zitten (Mark. 14) met Zijn discipelen. Op de eerste dag van de ongezuurde broden, waarbij zij het paaslam slachtten. Jezus brak daar die avond het brood en zei: ‘Neemt, eet, dat is Mijn lichaam. En nam de drinkbeker en gedankt hebbende, gaf hun dien, en zij dronken uit dezelve. En Hij zeide tot hen: Dat is Mijn bloed, het bloed van het Nieuwe Testament, hetwelk voor velen vergoten wordt.’ 

Deze Middelaar staat borg voor schuldige zondaren. Christus neemt die schuld niet over in zoverre die niet betaald kan worden door de schuldige. Nee, Hij neemt de volledige schuld over. Het is volbracht. 

Luister deze blog als podcast

Lees verder over dit onderwerp

Volle schuren zoals beloofd (2)

Faraö merkte het goed op. De Geest van God is actief in Jozef. We zien dat steeds weer in de Bijbel, dat de Heilige...