De Heere belooft geen schaarse vrucht (Joh. 15: 5). Hij belooft veel vrucht. Hoe wordt deze vrucht zichtbaar? Dit komt uit in een leven tot eer van de Heere. Waar de liefde voedend werkt en er een diepgeworteld verlangen is om de geboden van de Heere te houden.
Vrucht
Vruchtdragen is tot eer van de Heere. Moeten we bij deze vrucht allereerst denken aan de vruchten van de Geest? Zoals we bijvoorbeeld lezen in Gal. 5:22: ‘Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof.’ Nou, daar mag je zeker aan denken. Maar laten we het eerst bij de tekst houden. Want wat blijkt er in Joh. 15: 7? ‘Indien gij in Mij blijft, en Mijn woorden in u blijven, zo wat gij wilt, zult gij begeren, en het zal u geschieden.’
Vruchtdragen blijkt dus allereerst in een verlangen naar persoonlijke omgang met de Heere. Hoe uit zich dat? In gebed. Je krijgt een biddend leven. De stand van het geestelijke leven herkennen we aan het gebedsleven. Wie dichtbij de Heere leeft, ervaart Zijn nabijheid. Je hebt Hem in alles nodig en leeft van genade alleen.
Gebed en belofte
Had Jezus het niet in het vorige hoofdstuk gezegd? ‘En zo wat gij begeren zult in Mijn Naam, dat zal Ik doen; opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt wordt.’ (Joh. 14: 13). Je ervaart in de dagelijkse dingen afhankelijk te zijn. In praktische zaken, maar ook waar je zelf geen begaanbaar pad ziet en om wijsheid verlegen bent: ‘En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een ieder mild geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden.’ (Jak. 1: 5)
De Heere schenkt er een belofte bij, dat wat wij begeren zullen in Zijn Naam, dat dan zal gebeuren. Denk aan de brief van Jeremia aan de ballingen in Babel. Ze zaten daar vanwege hun eigen zonde. Jeremia mag hen beloven dat de Heere hen weer thuis zal brengen in hun eigen land. Dan zegt hij: ‘Want Ik weet de gedachten, die Ik over u denk, spreekt de HEERE, gedachten van vrede, en niet van kwaad, dat Ik u geve het einde en de verwachting. Dan zult gij Mij aanroepen, en heengaan, en tot Mij bidden; en Ik zal naar u horen. En gij zult Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij zult vragen met uw hele hart’. (Jer. 29: 11-13). De Heere vervult niet al onze wensen, maar wel Zijn beloften.
Woord en gebed
Dit is het christenleven; een leven bij Woord en gebed. ‘Indien gij in Mij blijft, en Mijn woorden in u blijven.’ Wie leeft van de woorden van God, wordt daardoor gevoed. Zowel in situaties die zichtbaar zijn, als waar het onzichtbaar is voor de mensen. Dit is de omgang met God, gevoed worden vanuit Christus. Het oefenen van gemeenschap met Christus. Waarbij wij leven als ranken uit Hem, op grond van wat Hij gedaan heeft voor ons. Niets uit jou, alles uit Hem. Het is enkel genade.
Waarbij het contrasterende ook waar is, als ons gebedsleven vertroebelt ervaren we dit in de praktijk. Wie zich laat meeslepen in allerlei vormen van verleiding, merkt dit volgens Jakobus in het uitblijven van gebedsverhoringen (Jak. 4: 3).
Gemeenschap wordt zichtbaar
‘Hierin is Mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt; en gij zult Mijn discipelen zijn.’ (Joh. 15: 8) Is er iemand die achter de luiken van ons leven kan kijken? Niemand. Alleen de Heere. Wel blijkt er iets in de praktijk, waar ook anderen oog voor krijgen. Vrucht wordt zichtbaar en zo worden de discipelen zichtbaar. ‘Gij zult mijn discipelen zijn’. Het woord ‘zijn’ heeft hier de betekenis van ‘openbaar worden’. Zij worden als discipelen openbaar door de vruchten die zij dragen.
Contrast
Wat een contrast vormt dit met de dode ranken. Zij gaan in het vuur. Het symboliseert het oordeel. Elke dode rank gaat in het vuur. In Matt. 13: 41-42 zien we hoe de engelen uitgaan om de ongehoorzamen te verzamelen. Deze worden in een vurige oven geworpen. Het aangrijpende gevolg van een leven buiten God. Zij worden verbrand. Eeuwige ondergang.
