We treffen Hizkia in 2 Koningen 19 aan in zware problemen. Het land is na een periode van reformatie onder de voet gelopen door de Assyriërs. Ze liggen voor de muren van Jeruzalem. Legeroverste Rabsaké sprak het volk toe, in hun eigen taal. Met stevige argumenten heeft hij hen duidelijk gemaakt dat de god van Assyrië oppermachtig is gebleken, want zij hebben overwinning na overwinning geboekt. Het is dus niet wijs om langer op God te vertrouwen. Met een eenvoudige overgave kan het volk veel leed voorkomen. Men zal een beter land krijgen en in voorspoed leven. Niet vrij wellicht, maar wel veilig.

Laat je niet bedriegen door God

Wat deed koning Hizkia na Rabsaké’s toespraak? Hij scheurde zijn kleren, trok een zak aan en ging de tempel in. Vervolgens liet hij Jesaja informeren en vroeg hij om gebed. Jesaja antwoordde dat hij niet moest vrezen en dat de Assyriërs rechtsomkeert zullen maken. De belofte ligt er. Vervolgens krijgt Hizkia brieven van de vijand, met als centrale boodschap: laat je niet bedriegen door God. Hij kan Jeruzalem niet verlossen. De feiten bewijzen immers dat de goden uit de omgeving het onderspit moesten delven (12-13). Er is geen redden aan. 

Centraal in dit gedeelte is dus de tegenstelling tussen een door feiten aan te tonen vermeende kracht van de god van Assyrië, ten opzichte van de vermeende onmacht van de Heere. De feiten liggen er, evenals de belofte van de Heere. De vijanden staan voor de poort. Wat nu? 

Opgaan

We zien dat Hizkia opgaat naar het huis van de Heere (19: 14). Dat is de beweging die wordt gemaakt in situaties van nood en vragen. Boven de omstandigheden uit, naar de Heere. Hanna gaat op naar het huis van de Heere (1 Sam. 1: 7), Samuël gaat naar de hoge plaats (9: 13, 14, 19), Hizkia (2 Kon. 19: 14, Jes. 37: 14, 38: 22), Josia (2 Kon. 23: 2). Ook Jezus bad op een berg alleen.

Hizkia legt in de tempel de brieven voor het aangezicht van de Heere neer en bidt. We zien hem te midden van de omstandigheden, zich terugtrekken op de Heere. In plaats van vechten of vluchten, kiest hij de weg omhoog. In de stilte. 

Belijdenis

Hizkia ligt of staat daar in het stille heiligdom. Met de brieven voor zich uitgespreid. Wat horen we hem vervolgens bidden? Hij spreekt de Heere aan in wie Hij is. De Ene God van hemel en aarde. De Verbondsgod, die boven de ark woont. Het grondwoord duidt echter meer op verblijven, dan op zitten. Gods werkelijke troon is in de hemel. God was tussen de cherubim, in de tempel. Tegelijkertijd tussen de engelen in de hemel.

Hizkia bidt dat God hoort en ziet. De situatie in ogenschouw neemt. Zou de Heere niet horen dan, Hij hoort toch altijd? Zou de Heere niet zien dan, Hij ziet toch alles? Hizkia smeekt de Heere om oog en oor te hebben voor de situatie waarin hij zich bevindt. Denk aan Daniel 9: 18: ‘Neig Uw oor, mijn God! en hoor, doe Uw ogen op, en zie onze verwoestingen, en de stad, die naar Uw Naam genoemd is; want wij werpen onze smekingen voor Uw aangezicht niet neder op onze gerechtigheden, maar op Uw barmhartigheden, die groot zijn.’ (Dan. 9: 18). 

Hoon

Tot vier keer toe gaat het in 2 Koningen 19 over het honen van de Heere. Het is de gewone houding van hen die Gods bestaan of almacht in twijfel trekken: ‘Hoe lang, o God! zal de wederpartijder smaden? Zal de vijand Uw Naam in eeuwigheid lasteren?’  (Ps. 74: 10).

Hier spant het. Het gaat niet om de eer van Hizkia, de eer van God is in het geding. Zoals ook David niet allereerst onder de indruk was van de geweldige reus, maar van het feit dat deze God vloekte. 

Hier vindt een confrontatie plaats tussen de ene God en de vele afgoden. Hier wordt God gehoond, door iemand die zijn vertrouwen stelt op hout en steen. Hizkia keert tot de Heere in, omdat de Heere meer dan bij machte is om Zijn eigen zaak te bevechten. Hij heeft alle macht in de hemel en op de aarde.  Staat de eer van de Heere op het spel? Spreid het dan allereerst voor de Heere uit.