De Joden wilden de handen op Jezus leggen (20: 19). Zij leken Hem in handen te hebben, toen Hij daar hing aan het kruis. De Joden rekenden echter niet met de handen van de Vader, die schuilgingen achter deze omstandigheden. Zacharias zong reeds van de verlossende hand van God: ‘Namelijk een verlossing van onze vijanden, en van de hand van al degenen die ons haten.’ (Luk. 1: 71). Dit had een doel, zo bleek in de lofzang: ‘Dat wij, verlost zijnde uit de hand van onze vijanden, Hem dienen zouden zonder vrees.’ (Luk. 1: 74). Met dat doel kwam Jezus, daarom hing Hij aan het kruis. Verlaten van God en mensen, tot verlossing. 

Handen

God boetseerde de mens naar Zijn beeld. ‘Doch nu, HEERE! Gij zijt onze Vader; wij zijn leem, en Gij zijt onze pottenbakker, en wij allen zijn Uwer handen werk.‘ (Jes. 64: 8) Mensen komen niet alleen uit Gods handen voort, ze worden dagelijks als in Zijn handen gedragen. Hij vormt, kneedt en onderhoudt. Waar kunnen we beter zijn, dan in Zijn handen? 

Het maakt nogal verschil in wiens handen je valt. Als je hoort dat iemand in verkeerde handen valt, dan maak jij je zorgen. Ouders kunnen zich daar geweldig zorgen over maken, ten aanzien van hun kinderen. Want handen kunnen omklemmen, beheersen, gevangenhouden. Handen kunnen beschadigend, vernielend en vervormend zijn. Wat een rust, als hen die ons lief zijn in goede handen vallen. Veilige handen, helpende handen, verlossende handen. 

Vaderhanden

Adam wordt in Lukas 3: 38 de zoon van God genoemd. Hij komt uit Gods handen voort, als schepsel. Zelf heeft hij voor het tegendeel gekozen, in zijn rebellie tegen God. Hem de rug toegekeerd. We leven in opstand tegen God. Als een onwillig kind. Wonderlijk genoeg laat de Heere hen die Hem toebehoren echter niet los. Het nageslacht van Seth worden ‘zonen van God’ worden genoemd. De Heere verbindt zich aan mensen. We horen dit gebeuren bij Israël, waar Hij een bijzondere verbondsrelatie mee aanging. 

De profeet Hosea verwijst ernaar als hij zegt dat de Heere toen Israël jong was, Hij Zijn zoon uit Egypte riep.’ (Hos. 11: 1). Enerzijds bevat dit een verwijzing naar Israël als het verbondsvolk waar de Heere tegen alles in toch trouw aan blijft. Anderzijds wijst dit op Christus, die tot redding van hen die Hem toebehoren uit Egypte geroepen werd als klein kindje. Efraïm wordt een ongetemd kalf genoemd, een tegenstribbelaar. Toch ziet de Heere naar hem om en noemt hem zijn lievelingszoon, een troetelkind (Jer. 31).

Adoptie 

De Heere doet hen die Hem toebehoren opnieuw geboren worden, waarbij Hij hen aanneemt als Zijn kinderen. Hij vernieuwt hen in hun denken, hun verlangen en hun wil. Door het verlossingswerk van Jezus Christus, neemt Hij weglopers aan tot kinderen. Gal. 4: 4-5: ‘Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de wet; Opdat Hij degenen, die onder de wet waren, verlossen zou, en opdat wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden.’ Dit heeft gevolgen, want we leren de Vadernaam weer op de lippen nemen. ‘En overmits gij kinderen zijt, zo heeft God den Geest Zijns Zoons uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader!’ (Gal. 4: 6). 

Paulus hoor je dit ook zeggen in Rom. 8: 15: ‘Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!’ 

De scheppende handen van God, leren we kennen als Vaderhanden. Ontfermend, beschermend. Zoals een Vader zicht ontfermt over kinderen, ontfermt de Heere Zich over hen die Hem vrezen. Je bent niet langer slaaf, maar kind. De Heere werkt Zijn verbondsbeloften uit in je leven.