Jezus komt niet tot zondaars om het met hun zonden uit te houden. Nee, Hij is als een arts die de kwaal ziet en komt om te genezen. Hij komt tot mensen die dreigen te sterven als gevolg van de giftige beet van de slang. Tot hun behoud. 

Genezing

Jezus raakt het verstand aan, dat geen kennis heeft van God. Hij legt de hand op de wil, die alleen wil wat God niet wil. Hij heelt het geweten, dat vertroebelt raakte en als gevolg daarvan ongevoelig werd voor de zonde. Hij brengt de verlangens in het licht en vernieuwt ze. De trots, de hypocrisie, de eigenliefde; hij legt het bloot en brengt tot inkeer. In toenemende mate. De gevangenenbewaarder was zich nooit bewust van zijn dreigende ondergang, tot Hij werd geconfronteerd met Wie en hoe de Heere werkelijk is. Toen kwam daar de vraag: ‘Wat moet ik doen om behouden te worden?’ Het medicijn: ‘Geloof in Jezus Christus, je zult zalig worden.’ 

Wie ziek is, komt al dichter bij de dood. Dit beseffen we, wanneer we een ziekte onder de leden hebben die ons langzaam afbreekt. Wie dat ontdekt, is zijn rust kwijt. Zo is het ook met een zondaar die aan zijn zonde wordt ontdekt. Die gaat als nooit tevoren op zoek naar een arts. Alles wordt in het werk gesteld, om de juiste arts te vinden. Het eerste wat Jezus dus doet in ons hart, is het besef doen ontluiken dat we ernstig ziek zijn. Het recept dat Hij voorschrijft, blijkt een beschikbaar medicijn. Hij zelf is het, die de ziekte overneemt. In onze plaats de last draagt. De dood sterft. Uit de dood opstaat tot nieuw leven. Met Hem verenigd, staan wij in Hem op tot het eeuwige leven. 

Jezus komt op zondagmorgen de kerk binnen als de arts in een ziekenhuis. In het geval van Levi komt Hij thuis langs. Hij ziet en doorziet. Brengt aan het licht. ‘Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.’ (Spr. 28: 13). 

Nederig

Er zijn volgens Thomas Boston twee inzichten die ons nederig maken. Zicht op Wie God is en zicht op onze ziekten. Het is tot ons behoud, als onze zonden aan het licht worden gebracht. Zou jij het troostvol vinden als een arts wist dat je een kwaadaardig gezwel had, maar dit niet met je deelde? Het is uit liefde dat je zonden in het licht worden gebracht, tot je behoud. Tot verlossing, genezing, verzoening. Wij stellen liever de Schrift ter discussie, dan onze eigen gezondheidssituatie. De Heere keert het echter om. Hij plaatst ons onder het Woord en doet er ons voor buigen. Met de verlamde man verlangen we meer naar vergeving van onze zonden, dan naar herstel van onze verlamde benen. 

Medicatie

Jezus treedt op als arts in ons midden. Hij wijst op de koperen slang die verhoogd is (Joh. 3), wie op Christus ziet wordt genezen zoals de gebeten mensen in de woestijn. Hij is als de Samaritaan, die ons aantreft langs de kant van de weg en onze wonden behandelt tot genezing. Hij is hiertoe door de Vader aangesteld. ‘De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd; Hij heeft Mij gezonden, om den armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen, die gebroken zijn van hart’ (Luk. 4: 18). Er is geen ziekte, die buiten Zijn helende mogelijkheden ligt. 

We lezen in Lukas 5: 17 dat de kracht van de Heere er was om te genezen. Zo is deze kracht er ook onder de prediking van het Woord. De arts gaat door het ziekenhuis en opereert, legt bloot, past medicatie toe, brengt herstel. Hij schenkt balsem uit Gilead, tot herstel van de wonden. Je ziet het bij Levi gebeuren. 

Christus’ wonden hebben een helende uitwerking op hen die om genade verlegen zijn. Als een pelikanenjong gebeten is door een slang, geeft zij van haar eigen bloed aan het jong. Daardoor blijft het in leven, zo herstelt het. Na de beet door de oude slang in het paradijs, voedt Jezus hen die dreigen te sterven met Zijn eigen bloed tot behoud. Hij rechtvaardigt niet alleen, maar heiligt en verheerlijkt hen tevens. Christus heelt gebroken harten.

Ongeloof en geloof

Van al onze ziekten, is die van het ongeloof het meest diepingrijpend. Daardoor vertrouwen we de Heere niet in Zijn roepstem. Het maakt ons ongevoelig voor het besef verloren te liggen. We zijn nog bezig onszelf wat bij te werken. We lopen met een innerlijk gezwel en denken het met een uiterlijk zalfje te redden. Ongeloof maakt ons ongevoelig voor onze schuld, doet ons Gods heiligheid onvoldoende peilen en brengt daardoor ook geen werkelijk verlangen naar genade in ons hart. Als stervende spreek daarom tot jou als stervende; ontwaak jij die slaapt en sta op uit de doden en Christus zal over je lichten. ‘Want Hij zegt: In den aangenamen tijd heb Ik u verhoord, en in den dag der zaligheid heb Ik u geholpen. Ziet, nu is het de welaangename tijd, ziet, nu is het de dag der zaligheid!’ (2 Kor. 6: 2).

Jezus zei tot Levi: Volg Mij! En hij alles verlatend, volgde Hem.