De grootste tegensprekers van genade kom je niet op straat tegen, ook niet bij de Bijbelstudie. Die huizen in ons hart. Of het nu een twijfelgeest is, of een zondenliefhebber, of een godsdienstig mens. In de kern van de zaak is de reactie hetzelfde; tegenspreken. 

Tegenspreken

Diep van binnen zeggen de farizeeën en schriftgeleerden: ‘Wie is deze, Die lastering spreekt? Wie kan de zonden vergeven, dan God alleen?’ (Luk 5: 21) Zij zien een Mens, Jezus. In Hem zien zij echter niet wie Hij is. Zij zijn blind voor de Godheid van Jezus. De kwetsbare, onopvallende gestalte van de rabbi uit Nazareth heeft voor hen minder overtuigingskracht dan andere rabbi’s. Hij mag dan bijzondere dingen doen, zoals genezingen. Maar hier valt Hij voor hen door de mand. Nu hebben ze door waar het misgaat. Deze man doet alsof Hij God is. Wie, dan alleen de Heere kan vergeving van zonden schenken? 

Bij God vandaan en tegen Hem gedaan

Dat de Heere alleen zonden kan vergeven, horen we de Psalmdichter belijden, in Ps. 32: 5: ‘Mijn zonde maakte ik U bekend, en mijn ongerechtigheid bedekte ik niet. Ik zeide: Ik zal belijdenis van mijn overtredingen doen voor den HEERE; en Gij vergaaft de ongerechtigheid mijner zonde.’ We horen het opnieuw bij Jesaja, als de Heere zegt: ‘Ik, Ik ben het, Die uw overtredingen uitdelg, om Mijnentwil, en Ik gedenk uwer zonden niet.’ (Jes. 43: 25). De farizeeën hebben gelijk in wat ze zeggen; alleen de Heere kan dat doen. 

Werkelijke vergeving van zonden komt van God. De zonde is namelijk niet tegen een mens gedaan. Maar tegen de Heere. Ps. 51: 6: ‘Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen.’ Als wij zonden tegen Hem gedaan hebben, moet genade bij Hem vandaan komen. 

God en Mens

Is dat echter niet precies wat hier gebeurt, in Lukas 5? De Zoon van God blikt de mannen die de verlamde laten zakken in de ogen. Hij blikt neer op de man aan zijn voeten. Hij ziet de nood in diens leven. Hij ziet hoe deze man vanuit zichzelf als een opstandeling leeft, onder de beheersing van een leven in de zonde. Op dat gebroken leven gaat Jezus in, met Zijn vergeving. Hij neemt de bevuilde ziel van de man en wast Hem schoon. Waarin? In Zijn bloed. Staat voor deze man in bij Zijn Vader in de hemel. ‘De straf die hij verdient, laat die op Mij neerkomen.’ Sla Mij de wonden, voor zijn zonden. 

‘Het werk waardoor een ziel van de zonde en de satan wordt afgebracht, naar God toe, is zo moeilijk en bovenmenselijk, dat alleen God dit kan doen.’ (MacCheyne) Zoals het klinkt in Psalm 40: ‘Ik heb de Heere lang verwacht, en Hij heeft Zich tot mij geneigd en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisende kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotsteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt. En Hij heeft een nieuw lied in mijn mond gegeven, een lofzang onze God; velen zullen het zien en vrezen, en op de Heere vertrouwen.’ (Ps. 40: 2-4) 

De farizeeën verwachtten het van hun heiligmaking, zo dachten zij rechtvaardig voor God gerekend te worden. Een christen verwacht het echter van Christus plaatsvervangend lijden en gehoorzaamheid. Hij is onze rechtvaardigmaking, heiliging en verheerlijking. Hen wordt de volkomen gerechtigheid van Christus toegerekend. Wij zijn rein, in Christus. Hij doet ons delen in Zijn genade. Met Christus, verborgen in God. Dan is het als een emmer in de zee. Is de zee in de emmer, of de emmer in de zee? Is Christus in de christen, of de christen in Christus? Het is beide waar. Onuitsprekelijke genade.