De reuk van de offers in het Oude Testament ging op tot God. We zien dat bij het offer van Noach, na de zondvloed. ‘En de HEERE rook die liefelijke reuk’, staat er. Hoeveel te meer het offer van Christus. Zijn Zoon maakte Zichzelf arm, hoewel Hij rijk was. Om als een offer te dienen, tot voldoening van de hemelhoge schuld van zondige mensen. 

Offer

Voor Paulus vormt het offer van Christus het uitgangspunt bij zijn spreken over heiliging. Het wandelen in de liefde waar Paulus mee inzet in Efeze 5 verbindt hij direct aan Christus’ offer. ‘En wandelt in de liefde, gelijkerwijs ook Christus ons liefgehad heeft, en Zichzelven voor ons heeft overgegeven tot een offerande en een slachtoffer, Gode tot een welriekenden reuk.’ (Ef. 5: 2)

Dit vormt het uitgangspunt bij het vervolgonderwijs van Paulus in dit hoofdstuk, waar hij heel concreet gaat zijn over het afleggen van hoererij, onreinheid, gierigheid en dronkenschap. 

Geur

Heb je het weleens gehad dat je iemands gedrag zag in een situatie en dat jij innerlijk afstand nam? Dat je jezelf als het ware even onzichtbaar wilde maken, omdat het zo afstotend was? Kun je begrijpen dat de Heere soms als het ware wordt afgestoten door de geur van ons gedrag? Welke geur brengen we voort? Trekt het aan, zoals mensen met een fijne geur aan kunnen trekken? Of is het tegendeel waar? Verspreiden we de geur van Christus? 

Dampen

Een christen neemt niet de omgeving, maar het Woord van God als uitgangspunt voor zijn manier van leven. Dan gaan we innerlijk niet akkoord met de heersende cultuur, maar staan we er waar nodig dwars op. Of hebben we de naam een christen te zijn, maar vertonen we de trekken vertoont van een wereldling? 

Kan het zijn dat we zonden aan de hand houden, die een kwade reuk over de gemeente brengen? Kan het zijn dat je zegt van genade te leven, maar in onmin met je naaste leeft, omdat je niet bereid bent om te buigen? Niet bereid bent om offers te brengen? Stijfhoofdig overeind wilt blijven? Wat voor geur zou daarvan uitgaan? 

Als we eerlijk zijn brengen we vanuit onszelf eerder de geur van een heiden dan van Christus voort. Het verraderlijke is dat deze geur zozeer opgaat in de omgeving, dat niemand er erg in lijkt te hebben. 

Navolgers

Waar we echter navolgers zijn van Christus, daar wordt ons leven een leven vanuit de liefde, vanwege het offer op Golgotha. Althans, dat zegt Paulus in Efeze 5. Waar dat toe leidt? ‘Opdat gij moogt onberispelijk en oprecht zijn, kinderen Gods zijnde, onstraffelijk in het midden van een krom en verdraaid geslacht, onder welke gij schijnt als lichten in de wereld.’ (Fil. 2: 15). Dat hoeven we niet te putten uit eigen voorraad, maar mogen we steeds weer ontvangen uit de handen van Hem die mild schenkt en niet verwijt. 

Bereid tot offers

Het maakt ons bereid tot offers. Zoals Aquilla en Priscilla hun hals stelden voor Paulus’ leven (Rom. 16: 4). Zoals Esther, die haar leven stelde voor haar volk. De bereidheid om onszelf te offeren komt op uit leven van genade. We hoeven zelf geen middelaars te zijn voor anderen, maar mogen anderen leiden tot de Middelaar. 

Paulus vat zijn onderwijs op dit punt samen in enkele verzen in de Kolossenzenbrief. Kol. 3: 12-15: ‘Zo doet dan aan, als uitverkorenen Gods, heiligen en beminden, de innerlijke bewegingen der barmhartigheid, goedertierenheid, ootmoedigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid; Verdragende elkander, en vergevende de een den anderen, zo iemand tegen iemand enige klacht heeft; gelijkerwijs als Christus u vergeven heeft, doet ook gij alzo. En boven dit alles doet aan de liefde, dewelke is de band der volmaaktheid. En de vrede Gods heerse in uw harten, tot welken gij ook geroepen zijt in een lichaam; en weest dankbaar.’

Als iemand je tegenstaat, moet één blik op het kruis van Christus toch genoeg zijn om de ander lief te hebben, ook als alles in je daartegenop komt? Nee, die houding is ten diepste geen vrucht van onze inspanning. Dit is wat de Geest uitwerkt in het hart. Hij geeft wat Hij vraagt.