Daar staan ze, als vissermannen bij het meer van Galilea. Jakobus, Johannes en Simon. De schijnwerper valt voluit op Simon. Jezus zei tot Simon, die daar ligt aan Zijn voeten: ‘Vrees niet, van nu aan zul je mensen vangen.’
Mensen-visser
Jezus legt Zijn hand op Simons’ leven. Wat hij net meemaakte met de vissen, zal een voorbeeld vormen voor wat voorligt. Petrus wordt visser-af en tegelijkertijd neemt Jezus hem als visser in dienst. Als mensen-visser.
De Heere koos geen mannen tot discipelen die een logische vooropleiding hadden. Hij ging aan heel de stoet van theologen in Jeruzalem voorbij. Hij zoekt een visserman op, bij het water. Een man die niet anders kan dan door de knieën gaan op het zien van Jezus macht en majesteit. Die ongeschikte man gaat Hij geschikt maken. Met al de gaven en eigenschappen die hem eigen zijn. Deze gaat Hij vormen, kneden en inzetten. ‘Wees niet bang, van nu aan zul je mensen vangen.’
Vrees niet
Steeds weer klinkt het tot hen die in Gods dienst geroepen worden. Die zichzelf kennen als schuldige mensen en overweldigd raakten door Jezus’ majesteit en genade: ‘Vrees niet’. De macht die Jezus zojuist toonde in het wonder van de visvangst, zal dezelfde macht zijn waarmee Hij Simon tot een mensenvanger gaat maken.
De Heere roept geen bijzondere mensen. Wel sluit Hij nogal eens aan bij wat mensen eerder deden in het leven. Zodat jij je verwondert omkijkt en ziet dat deze dingen een doel hadden. Petrus was een goede visser. Hij weet van trouw uitgaan in de verwachting van vangst. Hij kent nachten met goede opbrengst, maar ook nachten zonder vangst. Hij heeft de beste vistechnieken ingezet die beschikbaar waren. Deze visser, wordt nu omgeschoold. Ik maak je tot visser van mensen.
Zegen
Laat helder zijn, de zegen die iemand heeft op zijn bediening is niet afhankelijk van diens gaven. Integendeel. ‘Iemand kan preken als een engel en toch geen nut doenl’ (Boston). Als geen ander weet Petrus dat het op pad gaan om te vissen als zodanig niet de belofte van vangst in zich draagt. Het is de Heere die instaat voor de vangst. Hij volvoert Zijn raad. Het Koninkrijk is geen mensenwerk, maar Gods werk. Mensen worden ingeschakeld in de missio Deï, de zending van God. Hij breidt Zijn Koninkrijk uit. Petrus krijgt hier niet de opdracht om maar flink zijn best te doen. Nee, de Heere zegt tegen de bevende man aan Zijn voeten, die zojuist de wondere kracht van de Heiland in praktijk heeft gezien: vanaf nu zul je mensen vangen. Petrus wordt geroepen als een mede-arbeider van God.
Zwaar werk
Petrus wist uit ervaring wat het betekende om te vissen. Terwijl de mensen rusten, zwierf hij met zijn boot over het water. Nachtenlang had hij met de vissers van de zee gewacht, verwacht, gevangen. Hij wist van de kou, de stilte, de eenzaamheid. Maar ook van de vreugde van het vangen.
Een visser in het Koninkrijk van God mag volgens Thomas Boston op twee plaatsen de netten uitzetten. Allereerst in de openbare samenkomsten. Daar werd Lydia’s hart geopend. Daar worden vissen gevangen door de prediking van het Woord. Als tweede wordt het net uitgezet in persoonlijke gesprekken. Juist daar, waar maatwerk voor de ziel plaatsvindt, geeft de Heere pastoraal Zijn zegen.
Simon komt als ervaren visser in Gods dienst, een onervaren mensenvanger. Dat zal geen comfortabele dienst worden. De Heere roept niet tot glorie op deze aarde. Er zullen dagen zijn, zonder vangst. Vissen gaan om het net heen. Worstelen zich los uit de netten. Jesaja zuchtte daarover: ‘Ik heb te vergeefs gearbeid, Ik heb Mijn kracht onnuttig en ijdel toegebracht’ (Jes. 49: 4) en ‘Wie heeft onze prediking geloofd, en aan wie is de arm des HEEREN geopenbaard?’ (Jes. 53: 1)
Op eigen kracht zal Simon niet één vis vangen. In Gods kracht mag hij eenvoudig doen wat Hem wordt opgedragen. We zijn in dienst genomen vissers. Jezus Zelf staat in voor de vangst.
