Dagenlang liep een meisje door de straten van Filippi achter Paulus en Silas aan. Zij was in de greep van een demon. Een pyton-geest, staat er. In de greep van de slang. Ze hielp mensen om zich dankzij haar voorspellingen te beschermen tegen dreigend ongeluk, of met raad zodat zij tegenstanders effectief konden treffen.

Een weg

Dit meisje verkondigde dat Paulus en Silas ‘een’ weg tot zaligheid verkondigden. Let wel, een weg, niet de weg. Zoals er vele wegen tot de allerhoogste God kunnen leiden, zo ook deze weg. Paulus heeft de geest uit haar weggestuurd, in de naam van Jezus Christus. 

Paulus en Silas zijn vervolgens opgepakt en geslagen, als gevolg van hun gedrag. Met als dekmantel dat zij anti-Romeinse gewoonten zouden willen invoeren. Blijkbaar zat er nogal wat aversie ten aanzien van Joodse gewoonten in de Romeinse veteranenkolonie. Deze aanklacht was genoeg om hen achter de tralies te brengen. Daar zitten Paulus en Silas nu, met de wonden in hun lijf, biddend en Psalmen-zingend in de nacht. Hij brengt in praktijk wat hij in Romeinen 5: 3 belijdt: ‘En niet alleenlijk dit, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, wetende, dat de verdrukking lijdzaamheid werkt.’ Zoals ook blijkt in 1 Petr. 5: 6: ‘Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te Zijner tijd.’ 

Aardbeving

God laat Zich niet onbetuigd. Er vindt een aardbeving plaats. God toont zijn hand in de geschiedenis en in de omstandigheden. De gevangenis schudt zodanig heen weer, dat de celdeuren losschieten. De touwen en boeien van allen raken los. Iedereen dreigt op vrije voeten te komen. De cipier schrikt zodanig dat hij zichzelf van het leven wil beroven. 

Paulus hoort van de situatie en roept de man om naar hem toe te komen. Nadat de cipier licht vraagt, gaat hij naar Paulus en Silas toe. Bevend. De man is bang. Hij is geen Romein, maar gewoon een inwoner van Filippi die carrière maakte bij de Romeinen. Als hij de situatie in de gevangenis niet in de hand had, riskeerde hij een erge straf. Mogelijk kruisiging. Deze man stond dus voor de vraag: word ik gedood, of dood ik mijzelf? Zo komt hij ten einde raad terecht aan de voeten van Paulus en Silas. 

Vraag

De stokbewaarder moet zich bewust zijn geweest dat de ‘meest hoge God’ waarover het waarzeggende meisje sprak, ingreep in de gevangenis. Hij had niet met een natuurverschijnsel allereerst te maken, maar met het ingrijpen van de levende God. Zal het hier stoppen, of komt er nog meer? Als man van zijn tijd was hij bang voor de gevolgen. Zouden de goden om wat voor reden dan ook wraak nemen? Hij komt daarom met een heidense vraag: ‘Wat moet ik doen…?’ Moet ik offers brengen? Moet ik een inspanning doen? Moet ik iets bijdragen? Zeg het maar. Wat moet ik doen? 

Tegelijkertijd is er sprake van een heilig moeten. Het is voor de man niet zomaar een ontspannen vraag, het gaat hier om een heilig moeten. Er staat spanning op. Hij zegt immers: ‘Wat moet ik doen om zalig te worden?’

Doen

Het eerste deel van die vraag is onzer aller vraag, toch? Wat moet ik doen…? Als in de gemeente iemand doordrongen wordt van het besef te leven voor de heilige God, dan is dit de eerste vraag die bovenkomt: wat moet ik doen? Men wordt daarbij geconfronteerd met de wet van God en beseft dat dít is wat men zou moeten doen. Daar doet men dan dus ook alles aan. Op allerlei manieren spant men zich in om Gods wetten te houden. Wat dan vervolgens niet lukt. Laten we maar eerlijk zijn, dat breekt ons bij de handen af. 

Een doe-godsdienst kan ons niet redden. Voor je het weet raak je in een deugdgodsdienst terecht, waarbij alles zich richt op goed-leven. Hoe nodig dat ook is, kunnen wij onszelf niet verlossen door goed te leven. Daarvoor zit het kwaad te diep in ons. 

Gered

De stokbewaarders vraag gaat dan ook dieper. Hij vraagt: ‘Wat moet ik doen om zalig te worden?’ Je zou ook kunnen zeggen: wat moet ik doen om in jullie verlossing te delen? Hij heeft gezien hoe machtig de God van Paulus en Silas is. Deze laat heel een gevangenis beven, om twee van zijn volgelingen vrijheid te geven. Nu, met de dood voor ogen wil hij niets anders dan delen in de verlossing die deze God schenken kan. 

‘Wat moet ik doen om zalig te worden’. Zalig, dat woord betekent vanuit de grondtaal ‘redden, behouden, verlossen.’ Uit doodsgevaar gered worden, in leven behouden worden. Het staat tegenover doden, verloren gaan, ombrengen. In het Nieuwe Testament gaat het bij dit woord het meest over behouden worden in geestelijke zin, gered worden van de eeuwige wondergang. Wie gered wordt, mag voor eeuwig delen in het Koninkrijk van God. Je bent behouden, hebt eeuwig leven. Geen mens kan een ander behouden. De Heere verlost en behoudt.