De profeet Jesaja hoort een stem zeggen: Roep! (Jes. 40: 6) Het antwoord klinkt: ‘Wat zal ik roepen?’ In deze tweespraak horen we hoe een profeet de stem van God wordt. De Heere laat van Zich horen. Hij spreekt door Zijn Woord tot ons. 

Stem

Hij laat die boodschap niet fluisteren, Hij steekt Zijn bedoelingen niet onder stoelen of banken. Nee, Hij geeft de opdracht om uit te roepen. De stem roept op om te roepen. De boodschap moet met ernst en overtuigingskracht gebracht worden. Vrijmoedig en duidelijk. Calvijn: ‘Iedereen die tot het ambt geroepen wordt, mag zich ervan bewust zijn en geloven, dat hij onverschrokken allerlei moeilijkheden tegemoet moet gaan, zoals door de profeten en apostelen steeds in praktijk is gebracht. “Wee mij, zegt Paulus, “als ik het Evangelie niet zou verkondigen. Immers, de nood is mij opgelegd.” (1 Kor. 9: 16). 

Kwetsbaar

De profeet wil verzekerd zijn van de boodschap en vraagt om bevestiging. En dan klinkt het: ‘Alle vlees is gras, en al zijn goedertierenheid als een bloem op het veld.’ Als je de kracht van mensen wil kennen, kijk dan naar het gras, zegt de Heere. Dat is wel gebleken in de hoofdstukken die voorliggen. Een engel van de Heere doodde in Jes. 37 185.000 Assyriërs in de nacht, die hun tenten hadden opgeslagen voor de muren van Jeruzalem. De koning Sanherib, een machtig vorst in zijn tijd, zien we sterven terwijl hij zich buigt in het huis van zijn god (Jes. 37: 38). Ook bij koning Hizkia is zichtbaar geworden hoe kwetsbaar zijn leven is. Hij lag voor de dood en door een wonder gaf de Heere hem er nog vijftien jaar bij. De realiteit toonde hem echter dat zijn leven een handbreed gesteld was. 

Jes. 40: 6-8 leert ons dat de ‘goedertierenheid’ van de mens is als een bloem op het veld. Zijn gaven, schoonheid, alles wat hem tot een mooi mens maakt, is als een kwetsbare bloem. Zijn verstand, zijn moed, zijn scherpzinnigheid, zijn oordeelsvermogen, zijn handigheid in het zakendoen. Allemaal gaven waardoor mensen boven anderen lijken uit te steken. Alles wat we mooi vinden of applaus verdient. We kunnen er lof mee oogsten, maar het gaat voorbij.  

Ik moet en mag je aanzeggen, in Gods Naam: ‘De dagen des mensen zijn als het gras, gelijk een bloem des velds, alzo bloeit hij. Als de wind daarover gegaan is, zo is zij niet meer, en haar plaats kent haar niet meer. Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen, die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid aan kindskinderen. Aan degenen, die Zijn verbond houden, en die aan Zijn bevelen denken, om die te doen.’ (Ps. 103: 15-18) De Heere belooft je meer dan aards geluk. In Zijn genade belooft en geeft Hij om Christus wil eeuwig leven aan hen die Hem toebehoren. 

Adem

Misschien heb je het gevoel dat het dienen van de Heere maar een zwakke stem is tegenover de sterke stemmen van de wereld om je heen. Zo lijkt het ook. Jesaja zegt echter dat gras en bloemen het af moeten leggen, als de Geest van de Heere daarin blaast. Letterlijk staat daar: de ‘ruach van Jahweh’. Als God er met de kracht van de Heilige Geest inblaast, dan sterven vijanden van God weg in eeuwige ondergang. Dan blijft er niets van over. Als de eeuwige God maar even blaast, dan valt alles wat zich groot en breed maakt in deze wereld als dominostenen om. 

Wij denken heel wat te zijn, zolang we niet voor de Heere verschijnen. Zodra de Heere echter blaast, vergaat onze kracht en schoonheid. Terecht zegt Calvijn dat onze hardheid verzacht, onze hoogheid vernederd, onze grootspraak aan de kaak gesteld en ons hart bedwongen en vernederd worden. 

Verlossing ontstaat niet van beneden naar boven, maar van de Heere zelf. Hij schept leven en verwachting, door het Woord. In Christus zijn we beveiligd tegen de dood. Door Hem wordt het een doorgang tot in het eeuwige leven. Wie op Hem hun vertrouwen leren stellen, komen niet beschaamd uit.