In de herfst van het jaar 1800 bezocht Asahel Nettleton (1783-1843) een bal, vanwege Thanksgiving. De volgende morgen was hij alleen en dacht met plezier terug aan deze avond. Het was gezellig met zijn vrienden. Er kwam echter een gedachte op die hem niet losliet: ‘Wij moeten allen sterven en komen in het oordeel, met wat voor gevoelens denken we hier dan aan terug?’ Hij besefte een ziel te hebben die onsterfelijk is. Zijn toekomst zou bestaan uit eeuwig geluk, of ondergang. Asahel wist: ‘Ik ben er niet klaar voor om God te ontmoeten.’

Twijfel

Hij begon de Bijbel te lezen en te bidden, maar miste het contact met anderen die de Heere dienden. Het leek of God zijn gebed niet hoorde. Asahel zei tegen zichzelf: ‘Ik heb gezocht, maar niet gevonden. Hoe kan die belofte dan waar zijn? Hoe kan dit boek het Woord van God zijn?’ Hij twijfelde over alles, ook aan het bestaan van God. Tegelijkertijd besefte hij: ‘Als de Bijbel wel waar is, dan ben ik voor altijd verloren.’

Genade

In toenemende mate erkende Asahel dat de Heere om heiligheid vroeg, maar dat hij dit niet was. Asahel ontdekte dat hij lange tijd zichzelf zocht, niet God. Hij had geen hekel aan de zonde omdat ze tegen God ingingen, maar omdat hij bang was voor de gevolgen. De heilige God en een onheilige zondaar, dat ging niet samen. Asahel hield aan in het gebed en vond in de periode die volgde vrede met God. Niet dat dit allemaal in één keer helder was. Gaandeweg ontdekte hij dat de oppositie in zijn hart verminderde en dat hij de Zaligmaker, Jezus Christus, lief kreeg. Asahel dacht onder te gaan, maar werd behouden. Genade voor een schuldige zondaar. 

Evangelist

Asahel Nettleton werd een bekende opwekkingsprediker in Amerika. Hij deed het werk van een evangelist en reisde prekend rond. Nettleton opereerde in verbinding met de plaatselijke predikanten, zodat hij geen onnodige tweedracht zaaide. Zijn levensbeschrijving vertelt de verhalen van veel jongeren, maar ook van ouderen die tot bekering kwamen. 

Nettleton ging niet voorzichtig te werk als het ging om de verkondiging van de boodschap zelf: ‘De Bijbel zegt niet: Hoe zullen we ontkomen als we liegen, en zweren, en bedriegen en stelen? Maar: Hoe zullen we ontkomen als we op zo’n grote zaligheid geen acht geven?’ Juist het afwijzen van het evangelie stelt mensen schuldig. Nettleton: ‘De schuld en de bestraffing van zondaren wordt afgemeten bij het Licht dat werd afgewezen.’ 

Verzoening

De evangelist kon op grond van de Bijbel het heil verkondigen aan de grootste zondaar. ‘De grootste van de zondaren kan behouden worden, als hij berouw heeft. De kleinste van de zondaren zal verloren gaan, behalve als hij berouw heeft.’ 

‘Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet geloofd is reeds veroordeeld, omdat hij niet heeft geloofd in de Naam van de eniggeboren Zoon van God.’ (Joh. 3: 18)

• Leestip: Asahel Nettleton – Life and labours, Bennett Tyler & Andrew Bonar (Banner of Truth Trust, 1996)