Jezus’ lijden op Golgotha vormt een kruispunt in de geschiedenis. Wie er oog voor krijgt dat Gods Zoon daar zichzelf vrijwillig offerde, als een Losprijs voor velen, wordt stil. Soms ben ik bang dat we het wel begrijpelijk vinden, er geen wonder in zien. Besef je dan werkelijk wat daar gebeurde, of ben je er eigenlijk blind voor? Redenen te over om te mediteren over het lijden van Christus.
Reden 1: De ernst ervan beseffen
Wil je weten hoe zwaar God mensen hun ontrouw aanrekent, lees dan het kruisevangelie. Daar vernedert Christus Zichzelf tot in de hel, als een Losprijs voor velen. Voor minder kon het niet. Alleen Gods Zoon was in staat de ontzagwekkende toorn van God over de zonde te dragen. Je kunt uren over iets praten, maar besef je werkelijk waar je het over hebt? Dat gebeurt als je stil wordt en biddend nadenkt over wat er werkelijk geschreven staat. Biddend om inzicht in wie God is en wie jij bent. De Heilige Geest geeft je daar oog voor. Beschamend, het doet heel diep buigen.
Volgens Johannes Calvijn (1509-1564) is het belangrijk dat we nadenken en mediteren over het kruisevangelie. Het geeft Hem inzicht in Gods genade: ‘Daardoor heeft tevens Christus Zijn wonderlijke liefde jegens ons bevestigd, dat Hij geen schande, van welken aard ook, die in het belang van onze verlossing was, weigerde te ondergaan. Maar deze dingen hebben meer overpeinzing van het gemoed dan sieraad van woorden nodig.’
Reden 2: Oog krijgen voor Zijn gewilligheid
Christus is het uitgedrukte beeld van God. (Hebr. 1: 3) Het zien op Jezus geeft een venster op hoe de Heere zich ontfermt, uit genade. F.W. Krummacher (1796-1868) beschrijft Christus’ vrijwilligheid om de wil van Zijn Vader te doen: ‘Waar was Zijn almacht, toen Hij zich binden liet. Toen men Hem door handen en voeten aan het kruishout nagelde. Toen hij dood in het graf lag? Zij was wel aanwezig, maar Hij verloochende zichzelf omwille van de waarheid, zoals Hij zegt: ‘Hoe zou anders de Schrift vervuld worden?’
Reden 3: Tot troost voor vandaag
Hij die door diep lijden ging, is nu in de hemel. ‘Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechterhand Gods is, Die ook voor ons bidt.’ (Rom. 8: 34b).
Het lijden van Christus en het besef dat Hij nu verhoogd aan Gods rechterhand is, geeft troost en verwachting. Hij is erbij, ook vandaag. Van Lodenstein (1620-1677): ‘Het is ook zeer troostrijke meditatie over het lijden van Christus, dat men Zijn gewilligheid in Zijn lijden overdenkt, – om daaruit de zekerheid te geloven van Zijn hulp aan ons, Zijn bereidheid tot hulp. Hij vergat ons immers niet, verliet ons immers niet, toen het Hem zulk een lijden, zoveel druppels bloed moest kosten. Zou Hij ons dan nù niet helpen, nu de pijn is uitgeleden en het bij Hem slechts op een woord, een wenk, ter hulp aankomt?’
