Abraham krijgt de opdracht om zijn zoon Izak te offeren. Zijn enige. Een onmogelijke opdracht voor een vader. Te meer omdat Izak het lang verwachte kind is, waarin de Heere toonde dat voor Hem het onmogelijke mogelijk is. Ds. L. Kievit: ‘Hij vraagt in het leven van de zoon eigenlijk ook het leven van de vader. Hoe moet die man verder leven, als deze Izak kwijt is? De zoon, die de belofte Gods draagt. Gaat er een streep door?’
Beproeving
De duivel verzoekt, God beproeft. Dat verschil ziet ds. L. Kievit in de manier waarop zij met mensen omgaan. Soms worden werkwoorden voor verzoeken en beproeven echter door elkaar gebruikt. Zoals bij de geschiedenis van het offer van Izak, in Genesis 22. Kievit: ‘Dit verzoeken hier in de geschiedenis van Abraham is kennelijk een beproeven. Kijk, de duivel verzoekt een mens om hem te verleiden tot zonden. Dat is duidelijk de opzet en om hem zodoende te verderven. Zo verzoekt God geen mens. Maar God stelt weleens een onderzoek in en dat is een beproeving, of de liefde ongeveinsd is, of de hoop alleen op Hem gevestigd is, of het geloof zevenmaal gelouterd als goud ligt te glinsteren. Dat is beproeven. Dat heeft God Abraham gedaan. En in dat beproeven is ook iets van opvoeden. Opvoeden tot een volstrekte overgave, tot de gehoorzaamheid zonder voorwaarden.’ Te midden van een beproeving door de Heere, kan de duivel zijn verzoekende vragen inwerpen, die ons in verwarring brengen. Is dit hoe jouw God met je omgaat? De Heere houdt de zijnen echter vast, Hij draagt erdoor.
Te veel gevraagd?
De Heere wijst hier een voor Abraham onbegrepen weg. Soms moeten we dat wat we uit Zijn hand kregen weer inleveren. Kievit: ‘Dan kan het zelfs zo zijn dat er eigenlijk niets overblijft dan de Heere alleen.’ Hij verwijst daarbij naar de Psalmdichter die zingt: “Bezwijkt dan ooit in bittere smart…” Kievit: ‘Een mens zou bijna de lippen op elkaar klemmen en zeggen; o Heere God, dat alstublieft niet. Vlees en hart bezwijkt. Maar de psalmist zingt onverdroten door en zegt – “Dan zult gij zijn voor mijn gemoed, mijn rots, mijn deel, mijn eeuwig goed.” Zingt u het hem maar na. Het wordt hem na gezongen. Natuurlijk wel. Daar is een heel koor in de loop van de geschiedenis. Er zijn mensen in de gevangenissen. Er zijn mensen die ter dood veroordeeld zijn. Er zijn mensen die op de vlucht moesten ter wille van het Evangelie. Zij hebben er allemaal niets van ontdekt. Bezwijken vlees en hart, dan nóg is God de Rotssteen van het hart.’
Zoon
Vraagt de Heere niet te veel? Kievit: ‘God vraagt niet te veel, zou ik zeggen, als Hij alles vraagt. Hij is immers Zelf (en dat schemert ook in deze geschiedenis door) deze weg gegaan. Hij nam Zijn Zoon, Zijn enige die Hij liefhad: Jezus. Hij gaf Hem in de dood. Hij deed het tot een offerande voor onze zonden. In de geschiedenis van Izak staat nog wat schemerig het kruis van Golgotha hoog opgericht. Een God die het liefste vraagt wat Hij heeft, wil geven, mag Hij het liefste van wat ik heb, ook vragen?’
Geloofsgehoorzaamheid
Dan komt het aan op gehoorzaamheid. Dat blijkt bij Abraham. Hij gaat op pad richting Moria. Naar de van God gewezen plaats. De Heere wijst Zijn weg door te spreken. Hoewel Abraham blind is voor de toekomst, ziet hij er toch doorheen. Hij twijfelt niet aan Zijn God. Hij zegt tot zijn knechten dat zij zullen terugkeren, na aanbeden te hebben. Het geloof blikte verder. Hij hield zich vast aan Gods belofte. Als door de dood heen, houdt de Heere Zijn belofte. Kievit: ‘Het geloof wordt ten diepste beproefd opdat het niet in de belofte, maar in Hem die het beloofd heeft, zal eindigen.’
Ds. W.L. Tukker concludeert bij deze geschiedenis: ‘God doet grote wonderen, maar het geloof en zijn gehoorzaamheid doen ook grote wonderen. De gehoorzaamheid aan God overwint de wereld.’ De Heere maakt Zijn Woord waar. De Heere zal voorzien.
Leestips: De man uit Ur, ds. L. Kievit. (De Banier, 1990).
