Het offer van Jezus Christus tot verzoening van de zonden, schept verwondering en aanbidding. De opstanding geeft aan hen die in Christus zijn een tinteling van verwachting. De dood is overwonnen. Om Jezus’ wil, opent zich een toekomst met Hem.

Dierbaar

Het kruislijden van de Heere Jezus bracht in de kerkgeschiedenis talloze pennen in beweging. In een poging om woorden te geven aan de diepte en reikwijdte van wat op Golgotha plaatsvond. De Zoon van God in de plaats van zondige mensen. Waar Hij de volle last van de toorn van God droeg. Zich offerde tot behoud van hen die Hem van de Vader gegeven zijn. 

De Middeleeuwer Thomas à Kempis beschreef zijn verwondering als volgt: ‘O Jezus, bovenmate beminnelijk, U bent mijn Koning en mijn onvolprezen God. Dierbaar in de voederbak, dierbaarder aan het kruis, het dierbaarst op de troon in Uw rijk. Want al bent U ook uit zwakheid van lichaam aan het kruis genageld, toch leeft U nu uit de kracht van God, zittend aan de rechterhand van de Vader, boven alle schepselen in eeuwigheid.’ 

Opgestaan

Dat de Zoon van God werkelijk opstond uit de dood, toonde Hij aan Zijn discipelen. Bij Zijn bezoek aan hen in de opperzaal in Jeruzalem toonde hen Zijn handen en zijde. Om hen daardoor te laten zien en geloven:

• De persoon in het midden is werkelijk Jezus. Hij is geen ander. Men kan Hem identificeren aan de littekens. 
• Hij heeft een echt lichaam; heeft handen en toont Zijn zijde. Hij is geen geest. 
• Het was niet alleen de geest van Christus die opstond uit het graf, maar ook Zijn lichaam.
• De vrede die men ontving, was tegen een hoge prijs gekocht. De littekens zien; dat vraagt om meditatie en bewondering. (Hendriksen)

Verwachting

De zekerheid van de opstanding vormt een bevestiging dat de zondenschuld werkelijk is voldaan. Het is volbracht. Er hoeft niets meer bij. Petrus van Maastricht merkt daarover op: ‘Een borg wordt immers niet uit de gevangenis ontslagen voordat hij de schuld volkomen betaald heeft (Mat. 5: 26, 18: 34).’

Aan de opstanding van Christus ontspringt de zekerheid van het eeuwige leven. De dood is overwonnen. Voor hen die in Christus zijn zal de dood niet de ondergang inluiden, maar een doorgang vormen tot het leven in Zijn nabijheid. 

‘Deze opstanding verschaft hun een vastigheid, grondslag, voorbeeld en inwijding van hun opstanding, zowel de geestelijke als de zalige lichamelijke opstanding, want: 

• Hij maakt hen, die van nature in zonden dood zijn, met Zich levend (Ef. 2: 5, 6). 
• Hij geeft hun een voorbeeld om zich in hun geestelijke opstanding naar te richten (Rom. 6: 5). 
• Hij geeft hun ook een ontwijfelbaar voorteken van hun zalige natuurlijke opstanding, die eenmaal zal volgen, omdat zij als leden met hun Hoofd verenigd zijn.’ (Petrus van Maastricht) 

Verkondiging

Dit heilsfeit werd in de afgelopen dagen verkondigd. Opdat doden zouden leven. Zondaren in Christus’ offer verlossing, voldoening vinden. Door de verkondiging van het Woord werft de Heere immers Zijn kinderen. Het is bediening van verzoening. 

Het Woord is verkondigd. Het levenwekkende Woord, door de kracht van de Heilige Geest. Daar vallen predikers tussenuit. Calvijn: ‘Geen sterveling is tot zo’n hoge en gewichtige taak bekwaam, Christus rust hen toe met de genade van Zijn Geest. Niemand kan een woord over Christus zeggen, zo de Geest zijn tong niet bestuurt.‘