‘Daarom staat hier, dat de Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn. Dat is niet alleen voor Paulus zo, maar voor allen, die de Heere Jezus liefhebben.’ Dit stelt ds. G. Boer in 1967 in de Waarheidsvriend. ‘In dit geheel heeft Paulus toch ook aandacht voor de enkeling, voor het werk van de Geest in de mens.’

Verborgen omgang

‘Daarom houdt dit getuigenis onmiddellijk verband met het gebed. Het staat in de om­geving van de tere verborgen omgang met God in de binnenkamer van het gebedsleven. Dit beware ons voor onvruchtbare bespiegeling van eigen gevoelens, die op niets uitloopt, maar richte ons hart op God om het geheel voor Hem uit te storten in aanbidding en dank. Dan waakt het kinderlijk vertrouwen op: ‘k Hef mijn ziel o God der goden, tot U op, Gij zijt mijn God. ‘k Heb op U vertrouwd in noden, weer van mij toch schaamt’ en spot.

Dit getuigenis vindt plaats, wanneer wij bij Woord en sacrament de stellige verzekering ontvangen, dat God eeuwig onze genadige Vader is. Het is er ook, wanneer wij — o zo moe van onszelf en anderen — ons hoofd neerleggen aan het hart van Christus en gemeenschap in vertrouwen oefenen. Het is toch het ambt van de Heilige Geest Christus te verheerlijken, het uit het Zijne te nemen en het ons te verkondigen?

Verwondering

Het is er ook, wanneer de God des heils ons ten Herder wil wezen en wij geen gebrek hebben te vrezen; wanneer Hij ons hoofd zalft met olie en onze beker overvloeiende is. Gods Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn! Dat geeft diepe ontroering en verwondering. Ziet hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft, dat wij kinderen Gods genoemd worden. Ontroering! Want waar komen wij vandaan? Wat hebben wij gedaan? Wat hebben wij verdiend? Ook verwondering over deze eretitel: kind van God te zijn!

Ik verlang er zo naar — zegt iemand — omdat ik zo leeg en ongelukkig ben. Nu, daar weet de Heere raad op. Hij geeft de vervulling van de wens van allen, die Hem vrezen, en Zijn Geest aan allen, die Hem bidden.

Dit getuigenis van de Heilige Geest is er niet alleen, wanneer de stilte om ons heen is in de tegenwoordigheid van God. Het is er ook, wanneer ons kindschap van alle kanten wordt aangevochten. Luther wist daarvan mee te praten. Hij zegt ergens, dat de satan zoveel kabaal kan maken en ons zo in het nauw kan drijven, dat wij geloven, dat God ons om onze zonden nog voor eeuwig zal veroordelen. Wat kunnen wij gekweld worden in ons geweten om onze eigen zonden. Het kan zover komen, dat wij niet meer weten wat en hoe wij bidden zullen. Maar dan komt de Heilige Geest er weer Zelf aan te pas. Hij zucht dan met woordeloze verzuchtingen. Hij dringt door alles heen en legt opnieuw de verbinding met Christus de Hogepriester. Daaruit blijkt, dat de Heilige Geest voortgaat met dit getuigenis in alle omstandigheden van ’t leven.

Perpectief

Dit getuigenis is er ook, wanneer alle perspectieven op deze aarde wegvallen en wij aan de rand van het leven zijn. Christus staat aan de grens van leven en dood voor allen, die van Hem zijn. Hij staat ook voor hen in. Je weet misschien geen weg meer, je hebt het moeilijk. De oplossing van uw nood ligt in Hem. Hij weet de weg en wijst de weg. Hij vraagt van u u onvoorwaardelijk aan Hem te onderwerpen.’