O broeders, hoe waar zijn de woorden: ‘Indien wij alleen in dit leven op Christus zijn hopende, zo zijn wij de ellendigste van alle mensen’ (1 Kor. 15:19). Dit leven is vol moeite, verdriet en zorg, vrees en gezwoeg, verlies en rouw. Het is een en al afscheid nemen en gescheiden worden, treuren en rampspoed, ziekte en pijn. Dit is het leven dat Elia zo moe was dat hij vroeg te mogen sterven. Echt waar, de ellende zou me verpletteren als ik wist dat er niet méér was dan dit leven. Als ik zou denken dat mij na dit leven niets anders wachtte dan het donkere, koude, stille, eenzame graf zou ik inderdaad zeggen: het was beter als ik nooit geboren was! 

Leerschool

Goddank is dit leven niet alles. Ik weet en ben ervan verzekerd dat er een heerlijke rust is die het graf overstijgt. Deze aarde is slechts een leerschool voor de eeuwigheid. Het graf is slechts een stapsteen, een pleisterplaats op onze weg naar de hemel. Ik ben ervan overtuigd dat mijn zwakke lichaam zal verrijzen uit het stof. Dit verderfelijke zal onverderfelijkheid aandoen en dit sterfelijke onsterfelijkheid (1 Kor. 15:53). Ik zal voor altijd met Christus zijn. Ja, de hemel is werkelijkheid en geen leugen. Daar twijfel ik niet aan. Van mijn eigen bestaan ben ik niet zekerder dan van deze waarheid: dat er een rust overblijft voor het volk van God. 

En, broeders, wat voor soort plaats zal de hemel zijn? Laten we daar nog even bij stilstaan voordat we verdergaan en nadenken over de inwoners van de hemel. Wat voor plaats zal de hemel zijn? Een plaats van volmaakte rust en vrede. Zijn inwoners hebben geen strijd meer met de wereld, de duivel en hun eigen vlees. De loop is volbracht, hun strijd is gestreden. Eindelijk mogen ze de wapenrusting van God opzij leggen. Eindelijk mogen ze tegen het zwaard van de Geest zeggen: ‘Rust en wees stil.’ Ze hoeven niet langer op de uitkijk te staan om te zien of er gevaarlijke geestelijke vijanden naderen. Ze hoeven niet langer te vasten of de werkingen van het lichaam te doden, want ze hebben geen ellendig, aards lichaam meer dat in toom gehouden dient te worden. Zij bidden niet meer, want er is geen kwaad meer waartegen ze moeten bidden. Daar zijn geen goddelozen meer die hen last bezorgen. Daar zijn zonde en verleiding voorgoed buitengesloten. De hemelpoorten zijn beter beveiligd dan die van de hof van Eden; de duivel zal er nooit meer binnengaan. 

Rust

O christenbroeders, wek uzelf op en wees getroost; dit zal werkelijk een gezegende rust zijn. Daar zullen de genademiddelen niet meer nodig zijn, omdat we geleid zijn naar het doel waarvoor ze ingesteld zijn. Daar zullen geen sacramenten meer nodig zijn, want datgene waaraan ze moeten herinneren is daar ten volle aanwezig. Daar zal het geloof verslonden worden door zien, de hoop door zekerheid, gebed door lofprijzing, verdriet door vreugde (vgl. 1 Kor. 15:54). 

www.tabernakel.nl