‘Vervuld worden gaat niet buiten het geloof om. Het is geen vol­dongen feit, maar blijft een voortgaande daad van de Heilige Geest in het leven van de gelovigen.’ Aldus ds. L. Kievit in 1966 in een Pinkstermeditatie.

Verschil

Zojuist heeft ds. L. Kievit zich afgevraagd wie er aan het klokkentouw van ons leven trekt. Je kunt blijkbaar vervuld zijn met de Heilige Geest, maar ook met de geest van de wereld. Kievit: ‘Wat is dat verschrikkelijk. Schrikt u ervan? Want dit vervullen is namaak. Het betekent voor uw leven, een vervelen, een vervuilen, een vervallen. Het scheelt telkens maar één letter, maar het maakt een eeuwig verschil. 

Ziet toe, dat u niet in verkeerde handen valt. Heden wil God u eraan ontdekken. Wat een leegheid, al is het propvol met bezigheid en bezorgdheid, met welstand, en welvaart, met vermaak en vertier.

Woonruimte

Zo’n geopende leegte roept tot God! Als dat echt waar is, dan is de begeerte geboren om vervuld te worden met de Heilige Geest. Wie aarzelt hier? Och, moeten wij niet met schaamte belijden, dat wij ons levenshuis niet helemaal willen inruimen voor de God des levens. Want dan zou ik… Wij weten meestal wel waar de schoen wringt en anders moeten wij onze wandel maar eens nagaan. Mag de Heere binnenkomen? Graag, maar… Daar mag Hij niet komen, en dat moet ik vrij houden voor wat anders, en ik heb toch ook nog woonruimte nodig. Vervuld, dan zou ons leven veranderen. Hoe zou het dan met ons geld gaan en met onze tijd? Waar zou mijn hoogmoed moeten blijven, en zou mijn boezemzonde dan niet op straat gezet worden?

Waar de Heilige Geest werkt, daar begeert de Geest tegen het vlees. De Heilige Geest wil vervullen. Hij wil hoofdbewoner zijn. Wij hebben onze bezwaren tegen inwoning, maar dit gaat nog verder. Vandaar de worsteling. Wie déze inwoning begeert leert om ontruiming bidden. Heere, gooi alle bewoners er maar uit, al is het mijn eigen vlees en bloed. Hoe zoudt Gij daarmee kunnen samenwonen? Wanneer u binnenkomt, houdt dan grote schoonmaak. Was mij geheel, dan zal ik witter wezen dan sneeuw, die vers op ’t aardrijk nederdaalt. Draag het verzoend bloed van Christus binnen in mijn leeggehaalde leven en kom Heilige Geest, kom. Wie om de Geest worstelt, worstelt met de Geest.

Geloof

En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest. Dat is om te besterven. De duivel, de zonde, mijn oude natuur hebben geen ruimte meer om te leven. Zij bieden taai weerstand, maar zij moeten eraan. Het vervullen is hun doodvonnis. Maar het is mijn levensdevies. Grote woorden doen hier geen nut. Zonder voorbehoud, bidden wij: Heilige Geest, Gij vervult toch! Dat gaat niet buiten ons om; dat overvalt ons niet, het valt ons te beurt. Een opwekkend woord voor deze en gene: Wordt vervuld met de Heilige Geest. Soms geschiedt het plotseling, soms gaat het geleidelijk. Het is geen punt op ons program, geen stunt van onze campagne en reclame. Veel Pinksterbeweging geeft de Heilige Geest niet de eer van Zijn Naam, omdat de hoogheid van de Geest niet wordt geëerbiedigd. Maar deze beweging legt wel de vinger bij de wonde plek in veel gemeentelijk leven. Waar is de vervulling? En bij veel geestelijk leven, waarin de Heilige Geest blijkbaar niet de Geest van de vervulling is. Vervuld worden gaat niet buiten het geloof om. Het is geen vol­dongen feit, maar blijft een voortgaande daad van de Heilige Geest in het leven van de gelovigen.

Kracht

Het is maar een eenvoudig woord: En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest. En eigenlijk kunnen wij het niet verklaren. Het draagt echter rijke vrucht en doet grote kracht. Aan de kracht en de vrucht kunnen wij het onderkennen. Waar het hart vol van is, loopt de mond van over. Hoort ze eens spreken van de grote werken Gods. Waar het hart vol van is, daar spannen wij ons voor in: Ziet ze eens bezig! Waar het hart vol van is, daar reppen zich handen en voeten. Ze gaan uit, de wereld in. Vervuld worden, laat niet ledig. God laat ons leven niet ledig, in geen geval. Staat daarnaar, toets u daaraan, en voegt u daarnaar.

Pinksteren, het feest van de vervulling. Wat een zaligheid! Die God is ons een God van volkomen zaligheid. De zaligheid is tegelijk zaligheid in hope. Het volmaakte komt nog: Vervuld worden tot al de volheid Gods. Daar loopt Pinksteren op uit, daar is de Heilige Geest het onderpand van. Dan zal de nieuwe mensheid, dan zal de ganse schepping de tempel zijn van Hem, Die alles in allen vervult.

Bron: Waarheidsvriend, 1966.