‘Ook het werk van de Geest, dat zich uitstrekt als van de Vader en de Zoon van eeuwigheid tot eeuwigheid, wordt geopenbaard in heel de Schrift van Genesis tot Openbaringen toe.’ Aldus ds. W.L. Tukker in 1951. ‘En het is de taak van de prediking op trinitarische wijze heel die gang van het heil van Gods Geest door de Schriften na te speuren.’
Pinksteren
‘Vindt dan de prediking haar hoogtepunt in het feest van de Geest, het Pinksterfeest, dan zal men zich hebben te realiseren dat van die dag aan bijzonder de bedeling van de Geest is ingegaan. Al wat men preekt uit de Handelingen en uit de Brieven en uit de Openbaringen is voorzeker een werken van de verheerlijkte Christus uit de hemel, maar dan toch altijd door de Heilige Geest. Wie, daar op letten gaat, zal door alle genoemde boeken lichtend de persoon van de Heilige Geest zien.
Hier vindt u één machtig werken en dringen van de Geest naar de volkomenheid van het rijk van Christus. De persoon van de Heilige Geest is het ook, die nóg draagt het hele werk en Die de Vredesgedachte Gods van eeuwigheid verwezenlijkt en Die het vredeswerk van Immanuël toepast en heerlijk maakt. Dit geve niet slechts moed aan de predikers, maar Gods ware knechten zullen, met die Geest begiftigd en door die Geest bezield, staan in de hun opgelegde taak. Door Zijn Geest rijde Christus voorspoedig op de wagens van het Woord door deze wereld en Hij doe even moedige daden als in de dagen van de Handelingen. Als de Schrift doet zien hoe die Geest uit Filippi’s gevangenis, uit het huis van de keizer, uit de hofhouding van Candacé triomfantelijk de Zijnen haalt, dan mag men prediken dat dié Geest dat nog kan en wil en zal doen naar Zijn welbehagen. En waar de H. Geest deze Zijn ere bekomt, daar zal Hij eren die Hem eren en Zich heilbrengend paren aan de bediening van Zijn trouwe knechten.
Toepassen
Het werk van de H. Geest is toepassen van het heil. De Geest overtuigt van zonde, leidt tot Christus en al Zijn weldaden, schenkt het geloof en bezegelt de ontvangen genade. Dit moet de gemeente weten, opdat ze van Hem al haar heil verwacht. Ook hier geldt: „Mijn volk gaat verloren, omdat het geen kennis heeft.” Zeer zeker de eis tot bekering en de eis tot geloof is een eis van de Geest, maar wie met uitschakeling van het werk van de Geest, zelf deze eis ter hand neemt en ze zonder meer voor de gemeente legt, zal bevinden dat ze onbeantwoord blijft. Maar, wie dit, in de bediening van de Geest, aan de gemeente voorhoudt, zal vinden dat ze dan niet vergeefs gesteld wordt. De gemeente moet leren wat de Heilige Geest doet, dat Hij het doet en hoe Hij het doet. Het werk van de Geest is nooit te zetten op de rekening van de mens, van zijn geloven, van zijn aannemen, van zijn zelfovergave, al is het dat Hij brengt tot geloof, tot aanneming, tot overgave. Hem komt daar alleen de eer van toe.
Drijft dan ook de prediking het gehoor in de armen van de Geest, dan behoeft er niet de minste vrees te zijn voor valse lijdelijkheid (er is trouwens veel meer lijdelijkheid en slapheid en onverschilligheid bij hen die het zelf zeggen te willen en te kunnen, dan bij hen die het van Gods Geest verwachten!), en dan is men zeker dat de drieëenige God al de eer krijgt èn van de prediking èn van de ontvangen genade.’
