‘Nu is het nog onze schooltijd, de tijd van onderwijs en kastijding, maar dan zal de eeuwigdurende feestdag aangebroken zijn. Nu moe-ten we volharden en moeilijkheden verduren, maar dan zullen we op ons gemak kunnen neerzitten, want de Kanaänieten zullen voor eeuwig uit het land verdreven zijn.’ Aldus J.C Ryle over de verwachting van de hemel, als christen op aarde. 

Strijd

Nu worden we heen en weer geslingerd op een stormachtige zee, maar dan liggen we veilig in de haven. Nu moeten we ploegen en zaaien, maar dan zullen we de oogst inzamelen. Nu hebben we de arbeid, maar dan het loon. Nu hebben we de strijd, maar dan de overwinning en de buit. Nu moeten we het kruis dragen, maar dan zullen we de kroon ontvangen. Nu trekken we voort door de wildernis, maar dan zullen we thuis zijn. O broeders, terecht zegt de Bijbel u: ‘Zalig zijn de doden, die in de Heere sterven, want zij rusten van hun arbeid’ (naar Openb. 14:13). U zult het met me eens zijn dat dit getuigenis waar is. 

De hemel zal een plaats van volmaakte en onafgebroken vreugde zijn. Bedenk wat de Bijbel u zegt in het hoofdstuk van onze tekst: ‘God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan’ (Openb. 21:4). Hoor wat de profeet Jesaja zegt: ‘En de Heere HEERE zal de tranen van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de smaadheid van Zijn volk van de ganse aarde wegnemen, want de HEERE heeft het gesproken. En men zal te dien dage zeggen: Ziet, Deze is onze God; wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons zalig maken. Deze is de HEERE, wij hebben Hem verwacht, wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn zaligheid’ (Jes. 25:8,9). 

Geen verdriet

Broeders, denk eens aan een eeuwige woonplaats waar geen zorg, verdriet en leed is. Wie op deze aarde is daarmee niet beladen? Het begon met de doornen en distels na Adams val. Het is de bittere beker waaruit iedereen moet drinken. Ellende is voor ons en achter ons, aan onze linker- en rechterhand. Ellende komt tot ons met de lucht die we inademen. Ons lichaam wordt soms geteisterd door pijn. Dat geeft verdriet. Onze vrienden laten ons in de steek en kijken met koude blikken op ons neer. Dat geeft verdriet. We worden gescheiden van mensen die we liefhebben. Dat geeft verdriet. Onze geliefden gaan naar het graf en laten ons achter. Dat geeft verdriet. Bovendien vinden we in ons eigen hart zwakheid en verderf. Dat geeft verdriet. We worden vervolgd en tegengestaan omwille van het Evangelie. Dat geeft verdriet. We zien dat mensen die ons lief en dierbaar zijn weigeren met God te wandelen. Dat geeft verdriet. O, wat een verdriet en ellende is er in de wereld waarin wij leven! 

Geprezen zij God! In de hemel zal geen verdriet zijn. Niet één traan zal vergoten worden in de hemelse hoven. Er zal geen ziekte, zwakte en aftakeling meer zijn. Doodskisten, begrafenissen, graf en diepzwarte rouw zijn daar onbekend. Ons gezicht zal nooit meer bleek en verdrietig zijn; nooit meer zullen we het gezelschap van onze geliefden missen en van hen gescheiden worden. Het woord ‘vaarwel’ zal nooit meer klinken. Daar zijn geen bezorgde gedachten over morgen meer die onze vreugde bederven. Daar vallen geen scherpe, pijnlijke woorden meer die onze ziel verwonden. Onze noden zijn daar tot een eeuwig einde gekomen en alles om ons heen is eensgezindheid en liefde. 

www.tabernake.nl