‘Het Evangelie legt Christus, als het ware, voor onze voeten; en het geloof wentelt ons op Hem over.’ Aldus Jacobus Durham, predikant in Glasgow in de 17de eeuw. Geregeld haal ik zo’n boek uit lang vervlogen tijden uit de kast. Omdat zondaren zoals ik, maar dan eeuwen terug in de tijd, ook leerden leven van genade. God is in die tussentijd niet veranderd. Voor mij helpt de oogst van eerdere eeuwen om vandaag oog te krijgen voor het levende Brood. Jacobus Durham (1622-1658) is een stem uit het verleden die je op doet kijken. Hij richt de blik op Christus.Â
Aanbod
Het is de plicht van allen die het Evangelie horen, om de boodschap die het van Christus brengt, te geloven; en om Hem, die daarin voorgesteld wordt, door het geloof aan te nemen.’ Durham draait er niet omheen. De verkondiging van het Evangelie laat geen ruimte voor dralen en dwalen. Waar het heil wordt verkondigd, werkt het iets uit. Je kunt een preek niet neutraal ondergaan.Â
Durham brengt de boodschap van verlossing zo dicht mogelijk bij je hart: ‘Want zie, onze Heere Jezus heeft de gouden scepter toegereikt, Zijn roeping is grond genoeg om te komen. De verkondiging van het Evangelie neemt alle discussie rondom deze zaak geheel weg; want het roept allen en eenieder, haar recht gevend om te komen.’ Het aanbod van genade gaat uit naar elke hoorder. Niemand in de kerk hoeft zich af te vragen of de boodschap ook tot hem of haar komt.Â
Woord
Geloof richt zich niet naar binnen, maar naar boven. Anders zou de mens zelf het uitgangspunt van de zaligheid zijn. Geloof richt de blik omhoog, op Christus. Werpt buiten zichzelf, in Hem, het anker uit. Durham wijst op de functie van de Bijbel daarbij: ‘Het geloof vestigt zich op Gods trouw in Zijn Woord, en grijpt Hem daarin aan.’Â
Moet je dan eerst weten of God je uitkoos? Volgens Durham niet: ‘Wie heeft ooit zijn verkiezing als eerste geopenbaard gekregen? Of wie is er nu voor de Troon, die het verbergen van deze verborgenheid ooit een weerhouding is geweest om niet te geloven?’ Met andere woorden; laat de verkiezing aan God en laat je leiden door wat Hij wèl openbaart.
Blik omhoog
De Heere gaf in de Bijbel een eerlijk beeld van mensen die heil zochten en vonden in Christus. Zacheüs leidde het bestaan van een succesvolle bedrieger. De misdadiger aan het kruis naast Jezus had zijn kerfstok zo vol, dat hij de doodstraf kreeg. Timotheüs diende daarentegen sinds zijn kindertijd de Heere. Er is verschil. Hun terugkeer tot God was op het oog anders; onopvallend, of door iedereen opgemerkt. Zij stemden daarin overeen dat zij om Christus wil behouden werden. Opnieuw geboren (Joh. 3). Levend gemaakt, door de Heilige Geest. Hij richtte hun blik vanuit hun Godonterende leven op de Zaligmaker. Daarbij gaat God Zijn eigen gang met ieder mens. Durham: ‘Het geloof schrijft God de weg van zaligheid niet voor, maar onderwerpt zich gewillig aan de weg die God heeft voorgeschreven.’ De brieven van Paulus leren je denken vanuit God, laat je daardoor vormen.Â
Wellicht ontdek je eerst dat je nu helemaal niet gelooft. Uiterlijk christelijk door-dobberen in het kerkelijk leven kan immers ook gewoontegedrag zijn. Durham: ‘Het is één van de grote werken van de Geest om de mensen te overtuigen van ongeloof.’
Paspoort
Durham toont zich bezorgd over het feit dat velen de boodschap langs zich heen laten gaan. ‘Velen ontvangen het recht en een paspoort om tot Christus te komen, die het als het ware in hun zak steken en er geen gebruik van maken.’
Leestip: Christus gekruyst, of het merg des evangeliums, Jacobus Durham (Fisscher, 1926)