Als geen ander was John Bunyan (1628-1688) in staat om via beelden en verhalen geestelijke raad te geven. Dat blijkt in zijn ‘christenreis’. Vrij snel na Christens’ vlucht uit stad Verderf, treffen we Bunyans’ hoofdpersoon aan in een moeras.
Twee personen
Christen is weggevlucht uit stad Verderf, met een zondenpak op zijn rug. Hem werd de weg gewezen naar een poortje, tot behoud. Daar gaat hij heen. Inmiddels heeft hij een reismaatje, een vroegere buurman, met de naam ‘Plooibaar’. We treffen hen niet aan in goede omstandigheden, maar in een moeras.
Moeras
Bunyan vertelt hoe hij hen aan ziet komen bij een modderige poel, een moeras. Ze vallen er beiden in. Ze proberen eruit te komen, maar dat lukt niet direct. Met name Christen heeft het moeilijk, omdat hij omlaag wordt getrokken door een pak op zijn rug.
“Ach, buurman christen, ” riep Plooibaar, “waar ben je nu?” Christen zei: “Waarlijk, ik weet het niet.” Toen werd Plooibaar moeilijk en boos en zei tegen zijn metgezel: “Is dit het geluk waarvan je mij zoveel verteld hebt? Als wij al in het begin van onze reis zo’n tegenspoed hebben, wat zal ons nog te wachten staan, voordat wij aan het eind ervan zullen zijn? Als ik het er hier levend afbreng, dan wil ik je die mooie plaats wel alleen laten behouden.”
Nadat hij deze woorden geuit had, deed hij een hevige worsteling of twee; en spartelde zich uit de modder. Precies aan die kant van het moeras, waar zijn huis stond. Zo verdween hij, en Christen zag hem nooit weer.’
Helper
Terwijl Christen vastzit in de modder, komt Helper langs. Bunyan vertelt hoe Christen aan Helper uitlegt dat hem een poortje is gewezen waarnaar hij toe moet vluchten, om zo te ontkomen aan de toekomstige toorn. Nu zit hij echter klem in een moeras. Helper wijst hem op de stapstenen in het moeras, waar christen blijkbaar geen oog voor had.
Bunyan: “Maar waarom lette u niet op de stapstenen (beloften)?” vroeg Helper. Christen antwoordde: “Vrees drong zich zo aan mij op, dat ik de kortste weg maar ben ingeslagen, en zo raakte ik in de modder.” “Geef mij je hand, ” zei Helper. Dit deed Christen, en hij trok hem er uit, zette hem op vaste grond en gaf hem de opdracht zijn weg te vervolgen.’
Stapstenen
Het moeras waarin Christen verzeild raakte heet ‘moedeloosheid’. Een zoekende zondaar kunnen allerlei moed benemende gedachten overvallen, als hij de toevlucht neemt tot God. Het moeras dat christen tegenkomt wordt gevoed door besef van schuld en allerhande weerhoudende gedachten. Hij weet er niet uit te komen.
Veelal hebben zoekende christenen te weinig oog voor Gods beloften, als zij in een moeras van moedeloosheid belanden. Ben jij op zoek geraakt naar een Zaligmaker voor je ziel? Lezend in je Bijbel ervaar je: ik sta schuldig tegenover al Gods geboden. Krijg tegelijkertijd oog en oor voor Gods spreken in Zijn beloften. Hij is een Zaligmaker van zondaren!
Leestip: de christenreis, John Bunyan.
