‘Met het ongeloof van de mensen is het zo erg, dat zij allerlei spitsvondigheden zoeken om zich maar ver van God te houden.’ Aldus Joh. Calvijn, die zag dat mensen allerlei onderwerpen ter discussie stelden, zonder de kern te raken. Blijkbaar kun je de Bijbel lezen zonder Christus erin te ontdekken. 

Bladeren

Wie wat ronddwaalt op een rommelmarkt komt soms onverwachte dingen tegen. Je bent vaak niet specifiek naar iets op zoek, maar toch word je aangenaam verrast door wat je tegenkomt. Een treffer, die je vrolijk maakt. Wie had gedacht dat je juist dit zou vinden! Zo lijken sommigen hun Bijbel te lezen. Op zoek naar niets, maar toch getroffen door iets bijzonders. Waar dan vervolgens een hele boom over wordt opgezet tijdens een Bijbelstudie. Ze zien allerlei bomen, maar als het een ander bos was dan waar ze zich nu bevinden, zouden zij zich niet minder vermaken. Wellicht heb ik het nu over jou. 

Calvijn duidt in een preek over Efeze 2 het lezen van de Bijbel op zo’n manier als volgt: ‘Want ja, velen ziet men zich moeite geven zoveel mogelijk in de Schrift te lezen. Zij doen niet anders dan bladeren. Maar aan het eind van tien jaar weten zij evenveel als hadden zij nooit een enkele regel gezien. Hoe komt dat? Doordat zij niet een bepaald doel hebben, zij blijven maar wat bij de omtrek.’ Hij vergelijkt dit met het lezen van allerlei boeken, zonder tot inzicht te komen. Waar het aan ontbreekt? Aan orde en een richtpunt. 

Richtpunt

Volgens Calvijn heeft alles wat in de Bijbel behandeld wordt een richtpunt, namelijk Jezus Christus. ‘Om ons te laten zien, dat in Hem alles is wat wij moeten aannemen. Gelijk inderdaad Hij niet zonder oorzaak het levend beeld van God, Zijn Vader, genoemd wordt.’ Wie Christus voor ogen houdt tijdens het lezen van de Bijbel, komt tot de ontdekking dat Hij werkelijk een Lamp voor onze voet en een Licht op ons pad is. 

Calvijn: ‘Dit nu is wat wij uit deze woorden van de heilige apostel Paulus (Ef. 2: 19-22) hebben te onthouden, namelijk dat de profeten en apostelen uitverkoren zijn en aangesteld om ons tot God te brengen door middel van onze Heere Jezus Christus, die Zijn levend beeld is. En daarop moeten wij dan ook al onze zinnen en verlangens gericht houden, want dat is gebouwd op de Heilige Schrift.’ De reformator stelt dat we niet wijzer moeten willen zijn dan God en ons verliezen in allerlei bijkomstigheden. ‘Daarom te meer moeten wij ons houden aan wat hier is aangetoond, namelijk dat wij altijd onze Heere Jezus Christus voor ogen moeten hebben, indien wij onfeilbaar ons in de Schrift willen oefenen en wij daarin willen toenemen.’ 

Christus

Dit betekent dat je buigt voor de Schrift en daar de kennis van Christus zoekt. Dat doet ons wegblijven bij allerlei bijgelovige praktijken buiten het Woord van God om. Dan begraven we Christus volgens Calvijn en raakt Hij uit het zicht. Christus dient het fundament te zijn waarop wij bouwen. Toenemen in kennis van Hem, betekent volgens Calvijn groeien ‘in de Heere’ en ‘in de Geest’. 

We dienen dus te leren rusten op Christus alleen: ‘Wanneer Jezus Christus ons tot fundament gegeven is, zo is Hij de kostelijke steen en wanneer wij daarop gebouwd worden, kunnen wij zeker zijn van onze zaligheid. En wij behoeven niet te vrezen, dat Hij niet sterk genoeg is om ons te schragen, zodat ons niets ontbreken zal.’ 

Als de zekerheid buiten ons ligt, in Jezus Christus; dan vinden we rust en onderwijs in Zijn Woord. Lees je Bijbel biddend, met de Zoon als Richtpunt voor ogen. 

‘Zoals er door de overtreding van één velen tot zondaar gemaakt zijn, zo worden zij ook door de gehoorzaamheid van Eén tot rechtvaardigen gemaakt.’ (Rom 5: 19)

Leestip: Het gepredikte woord, preken van Joh. Calvijn.  (Wever, Franeker)