‘De manier waarop we Christus moeten gedenken, is door ons steeds weer opnieuw met Hem te voeden.’ Aldus Charles Haddon Spurgeon over het Heilig Avondmaal. Hij voedt een verlangen naar levende omgang met Christus.

Genade

‘Is het niet eigenaardig dat de beste manier is om mij aan de ontvangen genade te herinneren, tot God te komen en nog meer genade te krijgen? Als Christus mij ooit zoet is geworden, dan kan ik die zoetheid bestendigen door tot Hem te komen en Hem opnieuw te smaken. Geliefden, probeer niet op uw oude bevindingen te teren. Zelfs het beste soort brood zal niet lang goed blijven. Het wordt snel oudbakken als u het bewaart. Het is nodig dat er steeds weer vers brood uit de oven komt. Zelfs het manna, dat uit de hemel kwam, kon niet bewaard blijven, anders zouden er wormen in komen. En zo is het ook met het voedsel voor uw ziel. Probeer niet van oudbakken ervaringen te leven. 

Meer dan dertig jaar geleden ervoer ik veel vreugde in de Heere toen ik Hem leerde kennen. Ik ben erg blij dat ik me dat kan herinneren, maar die herinnering is voor mij van weinig waarde als ik mij terneergeslagen voel. Nee, dan wil ik dat de Heere weer tot mij komt zoals Hij dat eenmaal deed. U bent toch als een arme, lege zondaar tot Jezus Christus gekomen, zoveel jaar geleden? Kom dan weer, op precies dezelfde manier. Kom elke dag tot Christus, zoals u die eerste dag tot Hem kwam. ‘O, maar toen was ik alleen maar een zondaar!’ Welnu, nu bent u toch niet veel anders? U zult ontdekken dat u het beste gewoon kunt komen zoals die eerste keer. 

Ervaring

‘Maar ben ik nu inmiddels geen ervaren heilige?’ Ja, ja, dat geloof ik best, maar ik merk altijd dat ik, als ik mijn mooie ervaringskleed aantrek, lijk op die hofdame met die lange sleep. Het kan niet anders of iemand zal daar een keer op trappen en dan is die gescheurd. Ik kom het liefst tot Jezus zoals die eerste keer. Stel dat de duivel tegen me zegt: ‘U bent geen kind van God.’ Dan zeg ik: ‘U weet daar weinig van, hoewel u weet dat u er zelf geen van bent.’ ‘Maar,’ zegt hij dan, ‘u kent de Heere niet.’ ‘Aha,’ vraag ik hem dan, ‘wat ben ik dan wel?’ Hij antwoordt: ‘U bent een grote zwarte zondaar.’ Dan, als een Luther, sla ik met zijn eigen zwaard zijn hoofd eraf, net zoals David bij Goliath deed, want dan zeg ik hem: ‘Christus Jezus kwam in de wereld om zondaren zalig te maken en ik ga naar de Zaligmaker van zondaren toe, gewoon om mijn vertrouwen weer op Hem te stellen, zoals in het begin.’ Meestal gaat de duivel dan weg als ik hem dat zeg. 

Er is niets wat de ziel meer versterkt dan nog eens naar de koperen slang te kijken, nog eens een duik in de fontein van het bloed te maken of ons nog eens te goed te doen aan de onuitputtelijke voorraad die voor ons is weggelegd in de persoon van onze Heere.’