Vol verwondering spreekt de negentiende eeuwse voorganger Charles Haddon Spurgeon over de vergeving van zonden. Aan de hand van Jeremia 50: 20 toont hij wat kwijtschelding betekent.
Niet gevonden
De profeet Jeremia toont wat de Heere doet: ‘In die dagen en in die tijd, spreekt de Heere, zal Israëls ongerechtigheid gezocht worden, maar zij zal er niet zijn, en de zonden van Juda, maar zij zullen niet gevonden worden; want Ik zal ze degene vergeven, die Ik zal doen overblijven.’ (Jer. 50: 20) Spurgeon werkt uit wat dit betekent, als hij zegt: ‘Inderdaad, een heerlijk woord! Wat een volkomen vergeving wordt hier beloofd aan de zondige naties van Israël en Juda! De zonde zal zó worden weggenomen dat ze niet meer zal worden gevonden, zó uitgewist, dat er geen meer zal zijn. Ere zij aan de God van de vergeving!
Offer
Satan spoort zonden op, om ons daarvan te beschuldigen. Onze vijanden zoeken ons op, opdat zij ons ten laste kunnen leggen, en ons eigen geweten zoekt ons op met ziekelijke gretigheid. Maar wanneer de HEERE het kostbaar bloed van Jezus toepast, vrezen wij geen enkele vorm van onderzoek, want “zij zal er niet zijn”, “zij zullen niet gevonden worden”. De HEERE heeft gemaakt, dat de zonden van zijn volk ophouden te bestaan, Hij heeft de overtreding tot een einde doen komen, en een einde gemaakt aan de zonde. Het offer van Christus heeft onze zonden in de diepten van de zee geworpen. Dit doet ons huppelen van vreugde.
Kwijtschelding
De reden voor de uitdelging van de zonde ligt in het feit, dat de HEERE Zelf Zijn uitverkorenen vergeving schenkt. Zijn genadewoord is niet slechts koninklijk, maar ook goddelijk. Hij zegt “kwijtschelding”, en wij ontvangen kwijtschelding. Hij past de verzoening toe, en vanaf dat uur is Zijn volk bevrijd van alle vrees voor veroordeling. Geprezen zij de naam van de zonde-vernietigende God!’
Dit is een cheque uit de bank van het geloof, geschreven door Charles Haddon Spurgeon.
