De puritein Thomas Manton (1620-1677) blikte verwachtingsvol vooruit naar de wederkomst van Christus. ‘Alle christenen verlangen naar de komst van Christus, maar velen zijn niet waakzaam genoeg en niet zo levendig.’ Soms geeft de Heere volgens Manton wat doornen op ons levenspad, zodat we de blik weer vooruit richten.
Huiver
De wederkomst van Christus hangt samen met het oordeel. Dat geeft huiver, als je geen zekerheid hebt ten aanzien van de eeuwige bestemming. Het besef van het eindoordeel dringt des te meer aan om met alle zonde en onreinheid te vluchten naar de Heere. ‘Wees mij zondaar genadig.’ Hij laat geen bidder staan.
Doel
In een preek over de verwachting voor de toekomst, richt Thomas Manton zich in het bijzonder tot hen die van genade leerden leven. Met welk doel komt Christus, zo vraagt Manton zich af: ‘Het doel is om Zijn liefde aan de heiligen te tonen, Zijn vijanden te straffen en Zijn rechtvaardigheid te verheerlijken.’ Hij werkt dit vervolgens uit in drie onderdelen.
Samenbrengen
De Heere brengt hen die door Hem geheiligd zijn samen. Mensen die nu overal verspreid zijn, brengt Hij bijeen. In één heilig lichaam en gemeenschap. (Ps. 50: 5). Thomas Manton: ‘Nu zijn zij hier en daar verspreid, al naar dat God voor hen heeft te doen. De één hier en een ander daar.’ De heiligen worden samengebracht in één grote vergadering, waarin geen onheiligen meer kunnen komen. (Ps. 1: 5, 6). Aangrijpend is de realiteit die Manton dan schetst: ‘Op die dag wanneer Christus komt, zullen alle heiligen slechts één vergadering en één gemeente vormen. Wanneer de goddelozen samengebonden zullen worden en het kaf in onuitblusbaar vuur zal geworpen worden. Dan zullen de heiligen samen verzameld worden in één grote vergadering, en dit vervult hun hart met blijdschap. Wij worden op dit moment nog niet ten volle onthaald, omdat het hele gezelschap nog niet aanwezig is. Alle gasten zullen niet samenkomen tot op de dag wanneer de Zoon van God komt om de uitverkorenen te zegenen.’ Blijkbaar is Gods huis nog niet vol, er moeten er nog worden toegebracht. Er is nog plaats.
Pardon
Als tweede spreekt Manton over de vrijspraak van hen die verzoening voor hun zonden vonden in het offer van Christus. ‘Hij zal komen om ons pardon uit te roepen en het vonnis van onze kwijtschelding in het hof gerechtelijk af te kondigen, als Rechter op de troon. Ons pardon is gepasseerd en in ons geweten verzegeld, zodat Hij al onze zonden zal uitwissen. Daarom wordt in Hand. 3: 19 gezegd: “opdat uw zonden mogen uitgewist worden; wanneer de tijden van de verkoeling zullen gekomen zijn van het aangezicht van de Heere.” Hij komt dan om de zielen van de heiligen te vertroosten en te verkwikken, door hun pardon voor de oren van de hele wereld uit te roepen. Voor wie de troon van Christus ook vreselijk zal zijn, zij zal niet vreselijk zijn voor de heiligen. Wanneer Hij als Rechter zal komen, zal Hij zitten op de troon om hen vrij te spreken.’
Kronen
Tenslotte komt Christus volgens Thomas Manton om hen die in Hem geborgen zijn te kronen. Hij verwijst daarbij naar 2 Tim. 4: 8: “Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in dien dag geven zal; en niet alleen mij, maar ook allen, die Zijn verschijning liefgehad hebben.” Manton zegt dan: ‘Zij die er zich op hebben toegelegd God te verheerlijken in hun generatie, zullen, wanneer de grote Herder komt, gekroond worden, met de kroon van de heerlijkheid die niet zal verwelken.’
Ervaring
Is het verlangen en uitzien bij christenen altijd even levendig? Volgens Manton niet. Het ontbreken van de zekerheid van het geloof is voor velen iets dat eerder vrees dan rust geeft. Anderen zijn met de meisjes van wie de lampen doofden in slaap gesukkeld. Toch vlamt door Gods genade de hoop op, omdat Hij zelf “levende hoop” in het hart geeft (1 Petr. 1: 3). Het besef van Christus komst, dringt aan om schuld te belijden en uit te zien naar verzoening. Naar volle verzekering, om Jezus’ wil. Dan ontluikt de hoop, wordt er verwachting geboren.
Leestip: ‘Uw Koninkrijk Kome (III), Thomas Manton (Fa. Romijn & Van der Hof).
