Een christen leeft op deze wereld, maar heeft niet als levensdoel om aardse macht te verwerven. Jezus’ koninkrijk is niet van deze wereld. Christenen vormen een pelgrimsstoet door deze wereld. Zij kregen oog voor Gods koninkrijk. 

Preken tot volksgenoten

Lukas beschrijft de uitzending van 72 mannen door Jezus. Zij kregen de opdracht om te spreken tot hun volksgenoten. Hij zendt ze als boodschappers (angeloi), om de weg van de Heere te bereiden. Het is volgens Andreas J. Köstenberger de laatste uitroep aan het volk om het op te roepen tot schuldbelijdenis en Jezus te erkennen als hun Koning. 

De boodschap die zij brengen: ‘vrede voor dit huis’, is een aanduiding dat Jezus zelf aanwezig is. Deze boodschap van het koninkrijk weerstaan is volgens Köstenberger een teken dat iemand geen deel heeft aan hen die de Heere in de toekomst zullen dienen. 

Het wel of geen lid zijn van het koninkrijk wordt in Lukas 13 en 14 met twee gelijkenissen nader uitgewerkt. Het weerstaan van Jezus oproep om door de smalle poort te gaan, evenals het weigeren van de uitnodiging om deel te nemen aan de koninklijke bruiloft, zijn signalen dat iemand zich buiten het koninkrijk plaatst. Zij hebben niet gewild. Dit betekende dat de discipelen in de toekomst met hun boodschap naar de heidenen gingen. 

Na Pinksteren

Nadrukkelijk geeft Jezus in de inleiding van de Handelingen aandacht aan de komst van het koninkrijk van God. Pinksteren toont dat Jezus’ boodschap uitgaat naar heel de wereld. De Joden die afkomstig zijn van allerlei taalgebieden zijn daar mede een teken van. Lukas gebruikt volgens Köstenberger Jesaja’s motief van wereldwijde missie.

Vervolgens verspreid het woord zich over de volken. De boodschap moet de wereld in. Het koninkrijk zal zich uitbreiden onder de volken. Het boek Handelingen beschrijft dit. Het open-eind van het boek Handelingen is niet zonder oorzaak. Het is een portret van het doorgaande werk van God in de wereld.

De Messias vanuit het nageslacht van David kwam in de persoon van Jezus. In lijn met Psalm 2 en Psalm 110 duidt Köstenberger Hem als degene die gericht brengt over de heidenen, maar hen genade schenkt als zij Hem erkennen als de Zoon van God. Vergeving is mogelijk door Hem.

Allereerst vervult Hij de hoop die de profeten brachten, Hij is namelijk de Davidszoon, de Zoon van God. Hij zal tot in eeuwigheid regeren en vervult daarmee Oud Testamentische beloften. 

Orders

Met name Johannes laat volgens Köstenberger zien dat de kerk een ‘gemeente onder orders’ is. Zij heeft geen functie naast Jezus, is er evenmin ter vervanging van Hem, maar leeft met een opdracht. Zij dient schuld belijdende zondaren het evangelie te verkondigen. Dit dient ondersteunt te worden door de houding van de gemeenteleden. Namelijk gekenmerkt door een dienende geest, aanhoudende liefde en onderlinge eenheid.

Het winnen van gelovigen is daarbij niet de enige taak. Men dient tevens gemeenten te vormen. Zodat ze als gezamenlijk lichaam staande blijven te midden van vervolging en gaande blijven in de opdracht die Christus gaf. Uitgaande naar de volken, om hen het Evangelie te verkondigen.

De geschiedenis beweegt zich van schepping naar herschepping. God zond zijn Zoon om het verlorene te zoeken. De christelijke gemeente staat wervend in de wereld, opdat velen Jezus leren erkennen als hun Koning. We bedrijven zending met het oog op de eeuwigheid. Elke natie en stam, ieder mens, zal straks voor de troon van God en het Lam staan.

Leestip: Köstenberger A.J., (2006), Salvation to the ends of the Earth, Downers Grove; Inter Varsity Press.