‘Door het geloof woont Jezus in uw hart, en uw hart in de hemel, terwijl u nog op de aarde bent.’ Aldus Petrus Immens (1664-1720). Hij wijst christenen op het belang van het wandelen met God. ‘Door het geloof hebt u toegang tot de genadetroon, om uw noden in Gods schoot uit te storten. Door het geloof opent men zijn mond om uit Jezus’ volheid alle genade te ontvangen.’

Geloof

Petrus Immens ontmoette veel christenen die naar zijn beleving ‘traag en zonder ijver’ waren. Hij doelde daarmee op de mate waarin men stond naar meer geloofszekerheid. Een vastere gang in het geloof was volgens hem nodig. Hij stelde dat men wel geloofde, zonder veel toename. Weinig verdieping, waardoor de twijfel de zekerheid vaak overheerste. Immens: ‘U leeft, het is waar, door het geloof, want anders was u buiten de gemeenschap met Christus, daar het geloof alleen de band van de vereniging maakt. Maar waar is de werkzame oefening van het geloof?’ Doordat men niet stond naar verdieping, was men niet zo vrijmoedig in de manier waarop men erover sprak. 

Verdieping

Volgens Immens diende er verdieping plaats te vinden. ‘Veler uwer zijn al lange jaren op de weg geweest, maar maken geen voortgang, omdat ze door voortdurende twijfelingen geschud worden. Zij blijven altijd werken aan de gronden. Het is altijd: ik vrees, dat het bij mij niet recht is. Zij willen leven door gevoel, maar niet door geloof, en daarom blijven zij altijd dezelfde, in plaats van staat te maken op het getuigenis van Christus. En als men eens de gronden van vrijmoedigheid heeft durven opmaken, ontbreekt het om die vast te houden tegen alle inwerpingen van het ongeloof. En dus is uw geloof in veel stukken als werkeloos en oefent het zich maar in de zwakste daden, als verlangen, hongeren, dorsten en lopen naar Jezus. Maar dat heilig en gegrond vertrouwen, dat vasthouden aan God en aan de beloften, daar kent u weinig van bij bevinding. En ofschoon het waar is, dat een zwak geloof genoeg is om zalig te worden, zo is het toch niet genoeg om getroost en bemoedigd uw weg te bewandelen.’ 

Verzekering

Blijkbaar is een voortdurende positie van geloofsonzekerheid niet de grondhouding die past bij een christen. Hoewel Immens er begrip voor heeft dat dit onze ervaring kan zijn, meent hij dat dit zo niet moet blijven. We rusten dan te veel in ons gevoel, dat op en neer gaan. We zijn als een schip op zee, dat over hoge golven en door diepten gaat, ten aanzien van de zekerheid als zodanig. Terwijl ook na ontvangen geloofszekerheid de navolging over hoogten en diepten kan gaan, maar dan vallen we echter steeds weer terug op de zekerheid in Christus. Dan klemmen we ons vast aan de beloften, in plaats van onszelf te verliezen in gevoelens als zodanig. 

Immens: ‘Sta dan toch naar meer gegronde verzekering van uw staat en laat u door het minste niet beroeren. U hebt met een getrouwe God te doen, Die het kleinste vonkje van genade in u zal bewaren en voortzetten. Geef het Hem maar in handen.’ 

Leestip: De godvruchtige avondmaalganger, Petrus Immens (Uitgeverij: De Banier)