‘In Jezus Christus zijn het hart en de tere ingewanden van de liefste, zachtste en meest medelijdende menselijke natuur die God ooit kan formeren, samengekomen met eeuwige en oneindige barmhartigheid in God Christus.’ Aldus Samuël Rutherford (1600-1661) over de menswording van Christus. 

God met ons

De belijdenis dat Jezus de Zoon van God is, maar ook mens werd zoals wij, klinkt bekend. Het is een realiteit die de Bijbel toont en waarmee je vertrouwd raakte door de vele keren dat je het hoorde verkondigen. Toch is het de vraag of we de diepte daarvan voldoende beseffen. 

Christus kwam om als verbonds-Middelaar tussen God en mens te staan. Rutherford: ‘Hij is een vriend van beide partijen. Hij heeft het hart van God voor de mens om genadig te zijn en de barmhartigheid te voldoen. Hij heeft het hart van en mens voor God om het recht te voldoen.’ (Rutherford, pag. 100)

Volgens Rutherford is het ‘verbond het testament van onze gestorven Vriend Jezus. Hij stierf om het testament te bevestigen (Hebr. 9: 16-17). Alle bloed kon het verbond niet verzegelen. Het bloed van de stervende Christus verzegelde het eeuwige verbond (Hebr. 13: 20).’ (Ibid, pag. 101) Bloed van mensen, bloed van offerdieren, het voldeed niet voor de zonden. Christus stortte Zijn eigen bloed tot verzoening. Zijn dood werd ons leven. 

Zoals wij

Probeer je voor te stellen wat Rutherford schrijft over de menswording van Christus. Zijn nabijheid wordt haast tastbaar in deze woorden: ‘Hij wilde van ons bloed zijn. Hij wilde niet alleen de zieken bezoeken en naast ons bed komen staan, maar Hij wilde neerliggen en ziek zijn. Hij wilde ziek leem (menselijk lichaam, ASM) aannemen en in die staat van leem een worm en geen man zijn, om onze schulden te kunnen betalen. Hij wilde een mensenhart en menseningewanden aannemen om voor ons te zuchten, en mensenogen om voor ons te huilen. Hetzelfde lichaam, dezelfde benen en armen als Zijn bruid om voor ons doorstoken te worden. Onze aarde, onze adem, ons leven en onze ziel, om Zijn leven voor ons te kunnen uitblazen. Een mensentong en een mensenziel om voor ons te bidden. Maar Hij wilde ook God blijven, om Zijn gehoorzaamheid als Hogepriester met de hemel aangenaam geurend te maken; en aan Gods recht bloed te geven dat vloeide door de aderen en het lichaam van God, waarin God een persoonlijke woning had.’ (Ibid, pag. 122) 

De Zoon van God wilde tastbaar, menselijk, kwetsbaar worden. Om onze plaats in te kunnen nemen. Om trouw te zijn in de positie waarin wij ontrouw waren. Om de dood te sterven die wij moesten sterven. Opdat Zijn bloedstorting genoeg zou zijn tot onze verzoening. Als Zoon van God was Hij de enige die daartoe in staat was. 

Genade

Mediteer in stilte vandaag over de wonderlijke genade van God in Christus. Zijn menswording, je raakt er niet op uitgekeken. Waarom niet? Omdat de Heere er Zijn ‘amazing grace’ door toont, ten opzichte van diepe ontrouw. Dit is het Woord dat jou verkondigd wordt. Besef je dat voorbij leven aan zoveel genade de toorn van God over de zonde in verhevigde mate oproept? 

Rutherford: ‘Oneindige liefde en oneindige barmhartigheid komen beide in Christus samen. Liefde en majesteit staan in mensen vaak tegenover elkaar; en de ene vermindert de andere. In Christus straalt de oneindige God liefde uit in ons vlees.’ (Ibid. pag 125)

Leestip: Beproeving en overwinning van het geloof, Samuel Rutherford (De Banier, 2017)