In Lukas 2 maakt de Heilige Geest volgens Calvijn duidelijk hoe diep Jezus Zich vernederde. Wij leren klein te zijn, omdat Hij Zich klein maakte. De kribbe, daar leer je bij knielen. 

Kribbe

Johannes Calvijn legt in een preek over Lukas 2: 1-14 uit wat Jezus’ vernedering bij Zijn geboorte voor ons betekent. ‘Zo vaak wij dan ook naar onze Heere Jezus Christus verlangen om in Hem kracht tegen al onze ellenden en een veilige en zekere bescherming te vinden, moeten wij bij Zijn geboorte beginnen. Nu wordt ons hier niet alleen verhaald, dat Hij mens als wij geworden is, maar dat Hij Zich zo zeer vernederd heeft, dat hij nauwelijks meer tot de mensen gerekend werd. 

Herberg en samenleving zijn Hem ontzegd; slechts een stal en een kribbe waren er om Hem te ontvangen. Hieruit mogen wij wel verstaan, hoe God de oneindige schatten van Zijn goedheid heeft uitgestald, toen Hij Zijn Zoon voor ons zó heeft willen vernederen. Ook moeten wij inzien, waar onze Heere Jezus Christus van Zijn geboorte af zó voor ons geleden heeft, dat wij, zo vaak wij Hem zoeken, geen lange omwegen moeten maken om Hem te vinden en werkelijk met Hem verenigd te worden. Daarom immers heeft Hij Zich aan alle smaad willen onderwerpen, zodat Hij als een uitgeworpene is geweest. 

Klein als we zijn

Maar leren wij ook klein te zijn om van Hem aangenomen te worden, want op zijn minst zij er gelijkvormigheid tussen het Hoofd en de leden. Mensen behoeven zich niet te vernederen en hun waarde te drukken, want van nature zullen zij al zoveel ellende in zich vinden, dat zij aanleiding genoeg hebben om terneergeslagen te zijn. 

Kennen wij ons slechts, zoals wij werkelijk zijn, om ons dan in ware ootmoed aan onze Heere Jezus Christus te geven, dan erkent Hij ons en rekent ons tot de Zijnen.’ 

Verder lezen? Zie de serie ‘Het gepredikte Woord – preken van Johannes Calvijn, deel 1, uitg. Wever, Franeker.