Christelijke karaktervorming vindt in de Bijbel haar uitgangspunt. Diverse kernteksten uit het boek Spreuken zijn mede richtinggevend. Daarbij is het voorleven van ouders minstens zo belangrijk als het doorgeven van de normen en waarden die zij ontlenen aan het Woord. 

Praktijk

Kinderen hoeven de kracht om te doen wat God van hen vraagt niet aan zichzelf te ontlenen, maar zij mogen op basis van Zijn beloften een appèl doen op Hem die geeft wat Hij vraagt. 

In de praktijk blijkt wat de overtuigingen van ouders waard zijn. We kunnen hooggestemde overtuigingen hebben, maar in de praktijk staan die onder spanning. Onze overtuigingen kunnen Bijbels zijn, maar de praktijk is weerbarstig. Het is mooi om te merken wanneer jonge ouders met overtuiging kinderen christelijk op willen voeden. Gaandeweg blijkt echter dat het niet vanzelf gaat.

Dit raakt niet alleen onze kinderen, hun karakter of de samenleving waarin zij opgroeien. Het raakt allereerst onszelf als opvoeders. Als ouder ben je instrument, met alle gaven en beperktheid die met je persoonlijkheid verweven zijn. Een opvoeder heeft in de praktijk vaak allereerst te strijden met zichzelf. Misschien wijzen we te snel van ons af, als we de maatschappelijke ontwikkelingen als eerste reden aangeven waarom opvoeden tegenvalt. Wie eerlijk is, erkent; ik val mijzelf vaak tegen. Ook als opvoeder. 

Ouders staan dagelijks voor de opgave om allereerst leiding te geven aan zichzelf. Trouw zijn in het lezen van de kinderbijbel, is veel meer een beslissing van de opvoeder dan van het kind. Het in stand houden van een ritueel rondom het naar bed gaan van kleine kinderen, hangt van de opvoeder af. Het zingen van een lied, het, lezen van een stukje uit een dagboek of een gebed op de knieën; ouders gaan hun jongste kinderen daarin voor. Ben je ooit met overtuiging aan iets begonnen, wat later verslofte? Dan is vandaag een goede dag om een nieuw begin te maken. 

Bij oudere kinderen blijkt dat de directe invloed van ouders afneemt. Je kunt een tiener niet letterlijk bij de hand nemen. Het leert zelf verantwoordelijkheid dragen. Daarbij is echter voor het kind wel helder wat de verwachtingspatronen van de ouders zijn. Betrokkenheid helpt. Kinderen voelen feilloos aan of er ruimte is, of niet. Zij zijn gebaat bij heldere gezinsstructuren. Anders krimpt de huisgodsdienst langzamerhand in tot een gehaast dagelijks gebeuren, in plaats van een rustpunt in het gezin. 

Stijl 

Uit onderzoek blijkt dat harmonie in het gezin versterkend werkt voor de overdracht van opvoedingsidealen. In uiterlijke zin blijken kinderen zich aan te passen, als ouders op een autoritaire manier inzetten bij de opvoeding. Werkelijke verinnerlijking gebeurt echter in de praktijk vaak effectiever als ouders kiezen voor een meer verbindende opvoedingsstijl. Kinderen hebben liefdevolle zorg, bescherming en controle nodig. Verbinding met de kerkelijke gemeente, vanuit een actieve houding, werkt eveneens ondersteunend.

De samenleving geeft aandacht aan het gezin, een week lang. Een goede zaak. Christelijke opvoeders leven per dag, maar blikken verder dan de tijd. Christelijke ouders staan haaks op de cultuur. Ons doel reikt verder dan de doelen die onze samenleving stelt. Vanuit een diep verlangen om onze kinderen als aan de hand tot Jezus te leiden.