Het lijden werkt voor een christen mee ten goede, stelt ds. A. Kos in een HHJO-lezing voor jongeren. De predikant spreekt over Gods zwijgen en spreken in het boek Job. Te midden van het lijden. 

God zwijgt

Nadat we in het begin van Job een dialoog horen tussen God en de duivel, zwijgt de Heere hoofdstukken lang. Tot Hij in Job 38 het woord neemt. Ds. A. Kos: ‘God zwijgt bijna het hele boek Job lang. En dat, in het lijden van Job. En dat, als Job belaagd wordt door zijn vrienden die zeggen: ‘Job, jij hebt wel een groot probleem met God blijkbaar, want anders had je er zo niet bijgezeten. Jij moet wel zwaar gezondigd hebben, anders zou God je niet zo straffen op deze manier.’ Blijkbaar zagen de vrienden van Job wat hem overkwam als een gevolg van wat hij gedaan had. 

Ds. A. Kos wijst op de schijnbare van afwezigheid van God in het lijden. Ds. A. Kos: ‘Dat is wel het allerdiepste in het lijden van een christen.’ De predikant erkent dat het soms lijkt alsof de Heere je niet hoort, hoewel je tot Hem schreeuwt. Wanneer er een doel of oorzaak is, kun je lijden plaatsen. Zo niet, dan geeft het enkel vragen. Terwijl God zwijgt. 

Gods leiding

Het gevoel kan ontstaan dat de Heere geen regie zou hebben in jouw situatie. Ds. Kos: ‘Als alles zich opstapelt, wat dan?’ De predikant wijst erop dat Asaf in Psalm 73 met hetzelfde worstelde. Anderen leefden goddeloos maar hadden voorspoed. Bij Asaf was het tegendeel werkelijkheid, hoewel hij God diende. 

Elihu wijst Job erop dat hij zegt dat zijn gerechtigheid meer is dan God. Kos: ‘Eigenlijk zegt hij: als ik God was, dan zou ik het beter doen, anders doen, dan God nu bij mij doet.’ Job loopt volgens de predikant inderdaad het gevaar om hierop uit te komen. Dat hij het zelf beter zou weten dan God. Toch erkent de predikant dat dit iets is wat ook ons kan raken. Dat we denken dat de Heere er meer mee gediend zou zijn, als ons leven anders liep. Ook met het oog op Zijn Koninkrijk. 

De Heere spreekt

Nadat Job vele vragen aan de Heere heeft gesteld, gaat God antwoorden. Als zodanig mochten die vragen van Job er wel zijn. De Psalmen staan volgens ds. Kos ook vol met vragen aan God over Zijn schijnbare aanwezigheid. Een Psalmdichter vraagt: ‘Waarom verbergt U zich in tijden van benauwdheid?’ Ds. A. Kos geeft aan dat de dichter als het ware vraagt: ‘Waarom bent U er niet, als ik U nodig heb?’

De Heere geeft Job noch zijn vrienden gelijk. Volgens ds. Kos krijgt Job van de Heere een antwoord waar hij niet op zit te wachten. Waar hij eerst lang op moet wachten. Volgens dominee Kos verweet Job de Heere dat Hij er een chaos van maakte. Dan wijst de Heere in Job 38 en 39 op de schepping, hoe alles in orde is gemaakt. Aan de hand van beelden uit de natuur krijgt Job onderwijs van God. De Heere gebruikt voorbeelden van dieren die leven in onherbergzame gebieden, waar Hij zorg voor draagt en Job niet voor kan zorgen. Ds. A. Kos: ‘Dus alles luistert naar God.’ 

Godsbeeld

Job zwijgt, tot hij hoofdstukken later tot de belijdenis komt dat hij te klein van de Heere dacht. Over zijn vermeende onschuld horen we Job niet meer. Kos. ‘Hij ontdekt dat het niet gaat in het leven om dat ik God in alles begrijp, maar dat ik met Hem een relatie mag hebben. Dat ik erken voor Hem, dat Hij groot is en heilig en vol genade.’ Volgens ds. Kos vormt het boek Job een correctie op ons Godsbeeld. Het besef van Gods majesteit, heerlijkheid en heiligheid. Dat brengt tot verootmoediging en schuldbelijdenis. 

Als het gaat over leiding in het lijden van het leven, gaat het volgens ds. Kos allereerst over relatie. Wij dienen te belijden en beleven dat wij onwaardig zijn, maar in Christus is genade en vergeving. Christus weet volgens ds. A. Kos als geen ander wat lijden betekent. 

Kos wijst op de doorboorde handen van Christus: ‘In die handen mag je weten dat hoewel God de hoogste Majesteit is, Hij Zijn macht in Christus ten dienste stelt van Zijn liefde. Het is deze machtige God, Die alles leidt, Die bezig is om alle dingen mee te laten werken ten goede.’ 

Luister hier de HHJO-lezing van ds. A. Kos over Job: ‘Door de Heere ter verantwoording geroepen.’